Paroles et traduction Yö - Rakkaus On Lumivalkoinen

Rakkaus On Lumivalkoinen

Hän aamukahvin vuoteeseen on tuonut rakkaalleen
Valo taittuu ikkunasta onnen hetkeen jokaiseen

Saa peiton alla koko päivän tehdä taikojaan
Ja tuntea kun lumi peittää maan

Hän risti kädet, käänsi katseen hiljaa ylöspäin
Ja kiitti miten onkaan saanut rakkautta näin

Aina toivoi kyllä paljon mutta saikin enemmän
Vaan ei yhtä tiennyt hän:

Niin pienen hetken rakkaus on lumivalkoinen
On puhdas niin kuin hanki helmikuisten aamujen

Voi kunpa joskus kauemmin sen loisto kestää vois
Vaan illan tullen katoaa ja tummuu aina pois

Ei koskaan kysy saapuessaan lupaa katkeruus
Ja kyyneleitä erottaa voi pieni ikuisuus

Kun lapsi pitkän päivän jälkeen syliin nukahtaa
Tai pyytää kotiin palaamaan

Niin pienen hetken rakkaus on lumivalkoinen
On puhdas niin kuin hanki helmikuisten aamujen

Voi kunpa joskus kauemmin sen loisto kestää vois
Vaan illan tullen katoaa ja tummuu aina pois

Niin pienen hetken rakkaus on lumivalkoinen
On puhdas niin kuin hanki helmikuisten aamujen

Voi kunpa joskus kauemmin sen loisto kestää vois
Vaan illan tullen katoaa ja tummuu aina pois

Niin aamu astui ikkunasta sisään huoneeseen
Hän valvottuaan taittoi vielä viestin kirjeeseen

Pihamaalla katson miten kaunis voikaan olla maa
Vaikkei ole Jumalaa

Niin pienen hetken rakkaus on lumivalkoinen
On puhdas niin kuin hanki helmikuisten aamujen

Voi kunpa joskus kauemmin sen loisto kestää vois
Vaan illan tullen katoaa ja tummuu aina pois

Niin pienen hetken rakkaus on lumivalkoinen
On puhdas niin kuin hanki helmikuisten aamujen

Voi kunpa joskus kauemmin sen loisto kestää vois
Vaan illan tullen katoaa ja tummuu aina pois

Любовь Белоснежна

Он утренний кофе в постель принес своей любимой,
Свет преломляется в окне, в каждый миг счастья.

Можно под одешкой весь день колдовать,
И чувствовать, как снег покрывает землю.

Он скрестил руки, поднял взгляд молча к небу
И благодарил за то, что обрел такую любовь.

Всегда многого желал, но получил больше,
Только вот одного он не знал:

Так мимолетна любовь, белоснежна,
Чиста, словно снег февральским утром.

Если бы ее сияние могло длиться дольше,
Но с приходом вечера оно меркнет и всегда гаснет.

Горечь никогда не спрашивает позволения, когда приходит,
И слезы разделяют лишь краткий миг вечности.

Когда ребенок после долгого дня засыпает на руках
Или просится вернуться домой.

Так мимолетна любовь, белоснежна,
Чиста, словно снег февральским утром.

Если бы ее сияние могло длиться дольше,
Но с приходом вечера оно меркнет и всегда гаснет.

Так мимолетна любовь, белоснежна,
Чиста, словно снег февральским утром.

Если бы ее сияние могло длиться дольше,
Но с приходом вечера оно меркнет и всегда гаснет.

Так и утро шагнуло в комнату сквозь окно,
Он, не сомкнув глаз, дописал строки в письме.

Глядя во двор, я вижу, как прекрасна может быть земля,
Даже если нет Бога.

Так мимолетна любовь, белоснежна,
Чиста, словно снег февральским утром.

Если бы ее сияние могло длиться дольше,
Но с приходом вечера оно меркнет и всегда гаснет.

Так мимолетна любовь, белоснежна,
Чиста, словно снег февральским утром.

Если бы ее сияние могло длиться дольше,
Но с приходом вечера оно меркнет и всегда гаснет.