Paroles et traduction Yılmaz Erdoğan - Ankara

Ankara

Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar.
Asfaltlar ışıldar,
Buz tutardı resmi yalanlar...
Kimse keman çalmaz belki ama
Çok keman çalınsın balolarında
Diye yapılmış
Gri
Sisli
Binalar...

Alnının ortasında
Ciddi bir devlet asabiyeti...

Çok kötü günlermiş gibi en genç zamanlar,
Bu zulüm bu sevda bitmezmiş sevmek
Bir halkı sevmekse aşk o zaman sevmekmiş!
Biz bir şeyi delicesine severiz Ama tanrım neyi?

Kahve önü çatlak mozaik
Bel kemiğine tehdit
Kürsüler üstünde
Çok sigara içen
Öğrenciler

Bir daha asla yaşayamayacağı
Aşkları teğet geçerken
Hep onu sevmeyenleri severek
Hep onu sevenin gözlerinden
Kalabalıklara kaçarak
Karışarak toplumcu gerçekçi yalnızlıklara,
Yüksek rakımlarda çatlamış dudaklarını
Bir izmirli güzele dayatmak varken
Hep kardeş olacak değiliz ya, Yaşasın halkların sevgililîğî!

Soyut bir sevdaya
Beşik kertilmiş olan
Dağda çoban,
Şehirde şark çıbanı sayılan,
Fırat'ın büyük elleri
Ararat'ın kızgın yelleri
Cilo'nun derin nefesleri
Hülasa kente hukuk mukuk okumaya
Mümkünse o arada da memleketi kurtarmaya gelmiş
Anadolu çocukları

Ankara' ya
Öyle yakışırdı ki kar
Asfaltlar ışıldar,
Buz tutardı resmi yalanlar

Belki balkona kar seyretmeye çıkar diye
Sevdiğimiz kızlar
Çok dibimiz donmuştur
Ve çoğu zaman
Bu kar mevzuu
Kızlara yeterince ilginç gelmemiştir

Hiçbir şey
Kapalı bir dükkan kadar
Hüzünlü gelmez insana
Ankara'da,
Yoksa bugün bir hayat
Yaşanmayacak mı duygusu çöker bütün bozkıra

Kimse keman çalmaz belki
Belki bu fiim hiçbir zaman
O kadar fiyakalı olmayacak ama
Hiçbir lahmacun da
O okul yolundaki üçüncü sınıf lokantadakinin
Tadını vermeyecek bir daha
Çok daha iyilerini yedim sonra
Bizzat Urfa'da hatta
Ama hiçbirinde
O kadar aç oturrnadım sofraya

Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar
Çok yabancı bir soluk duyulur bazı
Bilinmez bir dilin ıslığından
Anla ki sıkıldı bizim konsolosluktaki konuklar
Öyle deme Ankara'yı sevmeyene bir zulümdür
Bu kadar insanın neden Ankara'yı bu kadar çok sevdiğini anlamadan
Ankara'da yaşamak

Yollarına hep sevdiğimiz insanların
Adlarını vermediler ama
Biz her duvara
Bilvesile onların adını yazarak yaşadık
Kül ve betondan mürekkep
Yaşadıkça yaşanılası gelen
O tuhaf bozkır kokusunda

Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar
Asfaltlar ışıldar...
Bir günden bir sürü gün yapan
Mesai saatlerinde hiçbir şey yapan
Hiçbir şey alıp hiçbir şey sunan
Rakıyı bol sulu içen
Dokunmasın için deği!
Çabuk bitmesin dîye devletimin tekel rakısı,
Hep kağıtlara bakarak,
Hep kağıtlardan bakarak
Hem Neşet Ertaş' ı hem Bülent Ersoy' u
Aynı anda sevmeyi başararak,
Karısının bayat ekmeklerden yaptığı tatlıyı
Çok beğenmeyerek ama
Yine de bu tasarrufunu takdir ederek
Boynu hep kıdemli bir atkının içinde saklıyken
Hep bir şeylere birilerine küsmüş gibi
Yürüyen...
Memurlar...
Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar.
Asfaltlar ışıldar,
Buz tutardı resmi yalanlar...

Biz,
Şimdi kapalı birr kuruyemişçi
Dükkanının
-Ki bütün plan kar altında
Tuzsuz ay çekirdeği çitieyip
Yanı sıra bafra içmektir-

Kötü ışıklandırılmış vitrininden
Umutsuzca içeri bakan,

Kimliği gereğinden fazla sorgulanmış,
Merhabadan çok "çıkar ulan kimliğini" denmiş,

-Yani sistem kendi verdiği kimliği
Zırt pırt geri istemektedir-
Doğduğu yer yüzünden
Doğuştan kavgacı zannedilen ama
Pek çoğu kavgadan nefret eden

Kavgacı
Esmer
Cesur

Korkak
Çoğu Kürt
Çoğu Türk
Çocuklardık...
Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar...
Ha sonra

Belki Ahmed Arif'in aklına
Hiçbir şairin aklına gelmeyecek
-Çünkü hiçkimse bir daha Ankara'yı
O'nun kadar sevemeyecek
-Bir şiir islenir:
Kar altındadır varoşlar
Hasretim, nazlıdır ankara...

Ustam yine sen bilirsin ama
Hangi aralıkta bir şair ölmüşse
İşte o, en netameli aydır bence

Ankara'ya
Öyle yakışırdı ki kar...
Asfaltlar ışıldar...
Yalanlar...

Şimdi ve sonra
Ne zaman Ankara'ya kar yağsa
Elim gönlüm,
Çocukluğum buz tutar

Ankara

The snow
Suited Ankara so well.
The asphalt would glisten,
Official lies would freeze over...
Perhaps no one plays the violin, but
Many violins would be stolen at its balls
That's why they were built,
Gray
Foggy
Buildings...

In the middle of its forehead
A serious state anxiety...

Like the worst days, the youngest times,
This cruelty, this love, wouldn't end if loving
Is to love a people, then love is to love!
We love something madly, but God, what?

Cracked mosaic in front of the coffee shop
A threat to the spine
On the podiums
Students who smoke a lot
Students

While loves she could never live again
Were passing by,
Always loving those who didn't love her
Always from the eyes of the one who loved her
Running away to the crowds
Blending into socialist realist solitudes,
When you could impose your chapped lips at high altitudes
On a beautiful Izmir girl,
We won't be brothers forever, Long live the love of peoples!

To an abstract love
The cradle was rocked
Shepherd in the mountains,
Considered a song boil in the city,
The big hands of the Euphrates
The angry winds of Ararat
The deep breaths of Cilo
In short, to study law in the city
And if possible, to save the country in the meantime
Anatolian children

The snow
Suited Ankara so well
The asphalt would glisten,
Official lies would freeze over

Maybe she'll come out to the balcony to watch the snow
The girls we loved
We've frozen a lot
And most of the time
This snow thing
Wasn't interesting enough for the girls

Nothing
As much as a closed shop
It doesn't make you feel sad
In Ankara,
Otherwise today is a life
The feeling that it will not be lived settles on the whole steppe

Maybe nobody plays the violin
Maybe this verb will never be
That fancy, but
No lahmacun either
The third-class restaurant on that school road
It won't taste the same again
I ate much better ones later
In Urfa itself even
But in none of them
I didn't sit at the table so hungry

The snow
Suited Ankara so well
A very foreign breath is heard in some
From the wetness of an unknown language
Understand that the guests at our consulate are bored
Don't say that, it's cruelty to those who don't love Ankara
Without understanding why so many people love Ankara so much
Living in Ankara

They never named their roads after the people we loved
But
We are on every wall
We lived by writing their names on it
Ash and concrete ink
The more you live, the more livable it gets
In that strange steppe scent

The snow
Suited Ankara so well
The asphalt would glisten...
Making a lot of days out of one day
Doing nothing during working hours
Taking nothing and offering nothing
Drinking raki with plenty of water
Don't touch it, it's for change!
So that my state's monopoly raki doesn't run out quickly,
Always looking at the papers,
Always looking from the papers
Both Neşet Ertaş and Bülent Ersoy
Managing to love at the same time,
The dessert his wife made from stale bread
Not really liking it, but
Still appreciating this saving
While his neck was always hidden in a senior scarf
Like he's always mad at something or someone
Walking...
Civil servants...
The snow
Suited Ankara so well.
The asphalt would glisten,
Official lies would freeze over...

We,
Now a closed nut shop
Shop
-The whole plan is under the snow
Eating unsalted sunflower seeds
And drinking Bafra next to it-

From its poorly lit window
Looking inside hopelessly,

Whose identity has been questioned more than necessary,
More "get your ID out, man" than hello,

-I mean, the system keeps asking for the ID it gave
Back and forth-
Because of where he was born
Thought to be a born fighter, but
Most of them hate fighting

Fighter
Brunette
Brave

Coward
Mostly Kurdish
Mostly Turkish
We were children...
The snow
Suited Ankara so well...
Oh, and then

Maybe it crossed Ahmed Arif's mind
It wouldn't cross any poet's mind
-Because no one will ever love Ankara again
As much as him
-A poem would be written:
The suburbs are under snow
My longing, Ankara is delicate...

Master, you know best again, but
Whichever month a poet died
That's the most troublesome month for me

The snow
Suited Ankara so well...
The asphalt would glisten...
Lies...

Now and then
Whenever it snows in Ankara
My hand, my heart,
My childhood freezes over