Paroles et traduction Zbigniew Wodecki - Hop, Szklankę Piwa

Hop, Szklankę Piwa

Na skale czarnej, spadającej w morze
Stoi mój zamek
Oplata go galeria w koronki z białego marmuru
W koronki z białego marmuru?
W koronki z białego marmuru?
Tak!
Chciałem coś pisać
Co? Co? Co? Co?
Coś dżwięczy jak daleki gong
Gong, gong, gong
Coś dżwięczy jak daleki gong świątyni
Kiedy? Kiedy? Kiedy?
Kiedy, kiedy wieczorne niebo migdałowe
Sklepi swą kopułę nad miastem

Nad zrębem planety, pośród gwiezdnej nocy
Szereg alefów w nieskończoność pełznie
I nieskończoność unieskończoniona
Zamiera sama w sobie przez siebie zdradzona
Kłęby, kłęby, kłęby tytanów
I rogate, i rogate widma
Sypią, sypią, sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie
Myśl w własne wątpia zapuściła szpony
I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani
Lecz myśl ta czyja? Samo się nie myśli
Tak jak grzmi samo i samo się błyska
Punkt się rozprężył w "n" wymiarów przestrzeń
I przestrzeń klapła jak przekłuty balon

Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop szklankę piwa hop!
Dnem mojej duszy jest pierwotna mściwość
A moim herbem jest soczysta larwa
Zdębiałych koni lawiny, lawiny
I oficerów zasmucone miny

Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop szklankę piwa hop!
Ważę ciężary o jakich nie myślał żaden cezar świata
A wszystko ulata, ulata jak wata, ulata jak wata
Hop szklankę piwa hop

Nad zrębem planety pośród gwiezdnej nocy
Szereg alefów w nieskończoność pełznie
I nieskończoność unieskończoniona
Zamiera sama w sobie przez siebie zdradzona
Kłęby, kłęby, kłęby tytanów
I rogate, i rogate widma
Sypią, sypią gwiazd roje, wydarte otchłanie
Myśl w własne wątpia zapuściła szpony
I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani

A Glass of Beer

On the black rock, falling into the sea
Stands my castle
A gallery of white marble lace surrounds it
Of white marble lace?
Of white marble lace?
Yes!
I wanted to write something
What? What? What? What?
Something that sounds like a distant gong
Gong, gong, gong
Something that sounds like a distant temple gong
When? When? When?
When, when the evening sky is almond
Domes its vault above the city

At the edge of the planet, in the heart of the starry night
A series of alephs crawls into infinity
And infinity is infinite
It perishes in itself, betrayed by itself
Clouds, clouds, clouds of titans
And horned, horned phantoms
Pour, pour, pour swarms of stars into the ripped abysses
Thought has cast its doubts into its own claws
And bites itself in its own abyss
But whose thought is this? It does not think itself
Just as it thunders by itself and lightnings by itself
The point expanded into a "n" dimensional space
And the space collapsed like a punctured balloon

Hey, hey, hey a glass of beer
Hey, hey, hey a glass of beer
Hey, hey, hey a glass of beer
Hey a glass of beer hey!
The bottom of my soul is primal vengeance
And my coat of arms is a juicy larva
Avalanches, avalanches of stunned horses
And the mournful faces of officers

Hey, hey, hey a glass of beer
Hey, hey, hey a glass of beer
Hey, hey, hey a glass of beer
Hey a glass of beer hey!
I weigh weights that no Caesar in the world has ever thought of
And everything flies away, flies away like cotton, flies away like cotton
Hey a glass of beer hey

At the edge of the planet, in the heart of the starry night
A series of alephs crawls into infinity
And infinity is infinite
It perishes in itself, betrayed by itself
Clouds, clouds, clouds of titans
And horned, horned phantoms
Pour, pour swarms of stars, into the ripped abysses
Thought has cast its doubts into its own claws
And bites itself in its own abyss