Paroles et traduction Zuza Jabłońska - Wisła

Leniwy dzień
Podaj mi tlen
Robi się cieplej
Stopniał już śnieg
Więcej się chce
Serio mi lepiej
Kwitnie już beton
Otwieram okno,
Oddycham osiedlem
Znajomy zapach
Zgiełk ulic miasta
Znów jest jak wcześniej
Kumam ich tak jak nikt
A oni mnie niekoniecznie
Z nikim nie walczę
Pobędę z boku
Kiedyś mi przejdzie
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Podchodzi ktoś, zaczepia mnie
Mówię to zbędne
Długa jest noc, ciężko o sen
Jest wpół do pierwszej
Zapachy mięty, zbyt słodkich perfum
Łączą się w jedno
Chyba zostanę
Jest całkiem nieźle
Mogę odetchnąć
Kumam ich tak jak nikt
Oni mnie coraz częściej
Żyjemy chwilą
Nie patrząc w przyszłość
Kiedyś nam przejdzie
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Niepotrzebne...
Niepotrzebne nam...
Zamykam oczy
Niedługo świta
Słońcem skąpana ta szara stolica
Czuję, że żyję
Wszystko oddycha
W oparach szczęścia zasypiam
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Niepotrzebne...
Niepotrzebne nam...

Ленивый день
Дай мне кислород.
Становится теплее
Снег уже растаял
Больше хочется
Мне правда лучше.
Бетон уже расцветает
Открываю окно,
Я дышу имением
Знакомый запах
Шум улиц города
Снова, как и раньше
Я понял их так, как никто
А они меня не обязательно
Ни с кем не борюсь
Я буду в стороне.
Когда-то мне перейдет
В Висле текут облачные слова
В голове мысли опасные
Мы теряем время, мы держим стекло
Нам все едино
В Висле текут облачные слова
Кто - то подошел, зацепил меня.
Я говорю, что это лишнее
Долгая ночь, не много сна
- Половина первого
Ароматы мяты, слишком сладкие духи
Сливаются в одно
Думаю, я останусь.
Это довольно хорошо
Я могу дышать
Я понял их так, как никто
Они меня все чаще
Мы живем моментом
Не заглядывая в будущее
Когда-то нам перейдет
В Висле текут облачные слова
В голове мысли опасные
Мы теряем время, мы держим стекло
Нам все едино
В Висле текут облачные слова
Ненужные...
Ненужные нам...
Я закрываю глаза
Скоро рассвет
Эта серая столица залита солнцем
Я чувствую, что живу
Все дышит
В парах счастья я засыпаю
В Висле текут облачные слова
В голове мысли опасные
Мы теряем время, мы держим стекло
Нам все едино
В Висле текут облачные слова
Ненужные...
Ненужные нам...