Paroles et traduction Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Ανοίγω το στόμα μου

Ανοίγω το στόμα μου

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
Και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
Τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
Και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
Και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Ζαλίζει τ' αγιόκλημα και κατεβαίνω στον κήπο μου
Και θάβω τα πτώματα των μυστικών μου νεκρών
Και το λώρο το χρυσό των προδομένων
Αστέρων τους κόβω να περάσουν στην άβυσσο.

Σκουριάζουν τα σίδερα και τιμωρώ τον αιώνα τους
Εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές
Κι από γιούλια και ναρκίσσους το καινούργιο
Μαχαίρι ετοιμάζω που αρμόζει στους Ήρωες.

Γυμνώνω τα στήθη μου και ξαπολυούνται οι άνεμοι
Κι ερείπια σαρώνουνε τις χαλασμένες ψυχές
Κι απ' τα νέφη τα πυκνά της καθαρίζουν
Τη γη, να φανούν τα Λιβάδια τα Πάντερπνα!

I Open My Mouth

I open my mouth and the sea rejoices
And It takes my words to Its dark caves
And It whispers them to the little seals
On the nights when they cry for human sorrows.

I slit my veins and dreams turn red
And become swings in children's neighborhoods
And sheets for girls sitting wide awake
Hiding to listen to the wonders of love.

The honeysuckle whirls and I go down to my garden
And I bury the bodies of my secret dead
And the golden noose of betrayed ones
I cut them so they can pass into the abyss.

Iron rusts and I punish the century
I who tested the countless spears
And from lilies and daffodils the new
Knife I prepare that suits the Heroes.

I bare my chest and the winds get loose
And ruin sweeps away ruined souls
And from the thick clouds they cleanse
The earth to show the Everlasting Meadows!