Paroles et traduction Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Δραπετσώνα

Δραπετσώνα

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
Κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
Εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
Μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
Στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
Κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Κι όταν ερχόταν η βραδιά
Μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Драпецона

Построено кровью, каждый камень - боль,
Каждый гвоздь - горечь и рыдание.
Но когда мы возвращались вечером с работы,
Я и ты, моя любимая, мечты, поцелуи.
Били ветер и дождь,
Но это была гавань, объятия и сладкий ответ.
Ах, наш домик, и у него была душа.
Забери наш венок, забери нашу герань,
В Драпецоне у нас больше нет жизни.
Держи меня за руку, пойдем, моя звезда,
Мы будем жить, даже если мы бедные.
Кровать и колыбель в углу,
В дырявой крыше звезды и птицы.
Каждая дверь - пот и вздох,
Каждое окно - небо.
И когда наступал вечер,
В узком переулке резвились дети.
Ах, наш домик, и у него было сердце.
Забери наш венок, забери нашу герань,
В Драпецоне у нас больше нет жизни.
Держи меня за руку, пойдем, моя звезда,
Мы будем жить, даже если мы бедные.