Paroles et traduction Βίκυ Μοσχολιού - Ξημερώματα

Ξημερώματα

Κοντά στα ξημερώματα, κοντά στα ξημερώματα
Και πριν να βγει ο ήλιος
Την πόρτα μου εχτύπησε, την πόρτα μου εχτύπησε
Ένας χαμένος φίλος.

Που ήσουν φίλε κι άργησες, που ήσουν φίλε κι άργησες
Τα χρόνια έχουν φύγει
Η πόρτα που σου άνοιξα, η πόρτα που σου άνοιξα
Χίλιες πληγές μ' ανοίγει.

Κάθε ρυτίδα σου καημός, κάθε ρυτίδα σου καημός
Κάθε ματιά σου πόνος
Και στα λευκά σου τα μαλλιά, και στα λευκά σου τα μαλλιά
Του χωρισμού ο χρόνος.

Pre-dawn

Near the pre-dawn, near the pre-dawn
And before the sun rises
He knocked on my door, he knocked on my door
A long lost friend.

Where have you been friend, and why were you late, where have you been friend, and why were you late
The years have passed
The door I opened for you, the door I opened for you
Opens a thousand wounds.

Every wrinkle on your face, a sorrow, every wrinkle on your face, a sorrow
Every glance of yours, a pain
And in your white hair, and in your white hair
The time of our separation.