Paroles et traduction Łona i Webber - Ostatnia prosta

Ostatnia prosta

Ach, jak wisi między wami to pytanie, jak wisi!
Na cienkiej żyłce, co się zerwie tuż po świcie
I tak sobie pani siedzi z tym panem
A że odpowiedzi nad ranem nikt nie oczekuje, to milczycie
Mniej was łączy niż można przypuszczać
Zwłaszcza, jakby tak wejść w parę detali
Bo niby palicie oboje na brzegu łóżka
Ale pani papieros już jakby gaśnie, pan dopiero zapalił
Pani już nie ma złudzeń, bo wyczuwa pani
Że matematyka jest twarda w swej naturze
I jaka by nie była suma chwil między wami
Pan wróci do domu, pani zostanie tu na dłużej
Który to już raz? Który to już tydzień?
Który kryzys? Który to już definitywny koniec?
Pan też nie taki znowu głaz, pan się też gryzie
I tak oboje patrzycie w okno - świt tuż za moment
A co za oknem? No, tutaj są kłopoty istotne
I tu się cały szerszy kontekst wyłania
Ja wiem, że to jest dla was teraz mało istotne
Więc tak w największym skrócie, dosłownie w paru zdaniach:

Tu jest wszystko, proszę pani, na zakręcie
Tu wszystko stoi, proszę pana, na głowie
Tu się jakby mniej słucha, za to mówi się więcej
Co zabawne o tyle, że wszyscy tłuką tę samą opowieść
Tu się raczej stawia na rozmach obyczajów
Tu się odważnie myśli od morza do morza
Bo tu jest wszystko, proszę pani, na skraju
I pogody, proszę pana, tu niewiele w prognozach

I barykady mają tu o cztery rzędy mniej
A poeci już nie stoją na nich zbyt twardo
Bo dawno temu wszyscy porobili MBA
A w ogóle teraz ich nie ma, bo poszli ćwiczyć cardio
Te pani kolory nie halo; niech pani stroni od niehal
Tu się maluje z głową - bielą i czernią
I niechże się pani już tak zagadkowo nie uśmiecha
Bo tu jest wszystko, proszę pani, na serio
Tu w przód patrzy każda półka, każdy kęs
Każdy ruch, każdy wyraz w każdej apostrofie
Bo tu wszystko, proszę pana, odpowiedni ma sens
I wizję ma, i misję oraz filozofię
Tu woda pani nic nie powie
Sitowie stroni od polemik, wiatr dba o trzeźwy osąd
A pan o zachód w niuansach zimnej zgaśnie czerwieni
Też nic nadzwyczajnego nie przynosząc
Więc może lepiej już ten pokój? Te cienie oba
Ten brzeg łóżka, lampka wina i szklanka whisky
A kryzys? Proponuję pielęgnować
Bo kto wie, czy to nie ostatnia ludzka rzecz w tym wszystkim

Bo cała reszta, proszę pani, na zakręcie
Bo reszta stoi, proszę pana, na głowie
Tu się jakby mniej słucha, za to mówi się więcej
Co zabawne o tyle, że wszyscy tłuką tę samą opowieść
Tu się raczej stawia na rozmach obyczajów
Tu się odważnie myśli od morza do morza
Bo tu jest wszystko, proszę pani, na skraju
I pogody, proszę pana, tu niewiele w prognozach

The Final Stretch

Ah, how that question hangs between you, how it hangs!
On a thin thread, ready to snap just after dawn
And so you sit there, madam, with this gentleman
And since no one expects answers in the early hours, you remain silent
Less connects you than one might assume
Especially if one were to delve into a few details
For supposedly you both smoke on the edge of the bed
But your cigarette is already fading, sir has just lit his
Madam, you have no more illusions, for you sense
That mathematics is harsh in its nature
And whatever the sum of moments between you
He will return home, you will stay here longer
Which time is it now? Which week is it now?
Which crisis? Which definitive ending is this?
Sir is not a complete rock either, he also struggles
And so you both stare out the window - dawn is just a moment away
And what lies beyond the window? Well, here are some significant problems
And here the whole broader context emerges
I know that this is of little importance to you now
So in the shortest possible way, literally in a few sentences:

Here everything is, madam, at a turning point
Here everything stands, sir, on its head
Here, it seems, they listen less and talk more
Which is funny because everyone repeats the same story
Here, they tend to focus on the grand scale of customs
Here, they boldly think from sea to shining sea
Because here everything is, madam, on the edge
And the weather, sir, offers little in the forecasts

And the barricades here have four fewer rows
And the poets no longer stand on them so firmly
Because long ago they all got their MBAs
And now they're not here at all, because they went to do cardio
Those colors of yours are not halo; avoid the non-halos, madam
Here, they paint with a purpose - with white and black
And please stop smiling so enigmatically
Because here everything is, madam, for real
Here, every shelf, every bite looks forward
Every move, every word in every apostrophe
Because here everything, sir, has its proper meaning
And it has a vision, and a mission, and a philosophy
Here, the water won't tell you anything, madam
The reeds avoid polemics, the wind ensures a sober judgment
And you, sir, will fade into the nuances of cold red in the west
Bringing nothing extraordinary either
So maybe it's better to focus on this room? These two shadows
This edge of the bed, the lamp of wine, and the glass of whiskey
And the crisis? I suggest cherishing it
Because who knows if it's not the last human thing in all of this

Because everything else, madam, is at a turning point
Because the rest stands, sir, on its head
Here, it seems, they listen less and talk more
Which is funny because everyone repeats the same story
Here, they tend to focus on the grand scale of customs
Here, they boldly think from sea to shining sea
Because here everything is, madam, on the edge
And the weather, sir, offers little in the forecasts