Paroles et traduction Şiir! - Sadri Abi Tiradı

Sadri Abi Tiradı

Yüzümden düşen bin parçanın birisi bu
Sahille sohbeti kestim
Henüz on sekizdim çok derin esti rüzgar
Ben de maziyle hoşbeşi geçtim,duvarda posterin eskir

Beton seni bezdirdi,denizse uzaktan bi tanıdık
En agır romanlarla yaptım bu taş kalbe yalıtım
Milyonlarca mutant hangi kanıtı kovalar?
Kendime sordugum tüm suallerin utanç sanki yanıtı

Sadri abim gibi atıyorum bak ufaktan tiradımı
Sadri abim gibi atıyorum bak ufaktan tiradımı

Yaşamak ölümü beklemek demektir
Misafir oldugum cihana ev demek gereksiz
En kelek ve renksiz şiirlerle büyümüş engerekler hepsi
Benzemekte teslimiyetleri ve kompleksleri

Sol cebimde not defterim çok bekledim son teknemi
Cehennemde zor geçmeli yol hep dedi kontestleri
Zalimin zulmünden korumuyordu korteks beni
Tende bikaç mor mektebim,dinlesin her morg bestemi

Tende bikaç mor mektebim,dinlesin her morg bestemi
Tende bikaç mor mektebim

Gemiyi terketmeden önce dümeni kırar fareler
Ve birbirlerine benzer sokaklar ve tımarhaneler
Her bitiş yeni sınav var ederken
Dram sahnelerine dönüşen rutinler

Bayramdan bayrama görüşen kardeşler gibi çabalar gülünce
Mimiklerinde bir cenaze babalar gününde
Kanatan düşüncelerle kararan güzün peşinde
Nefes nefese ruhu kelepçelere baglı deneklere de

Yaşamak için sebep verecek elbet evet demene
Gerek duymadan şu felek
Şeref senede bir çalacak kapını yanında vicdanla
Dünün pişmanlıkla doldu yarınlar hicranla

Sadri Abi's Tirade

This is one of the thousand pieces that fell from my face, love.
I stopped talking to the shore.
I was only eighteen, the wind blew so hard.
I bid farewell to the past, your poster on the wall fades.

The concrete wearied you, darling, the sea's a distant acquaintance.
With the heaviest novels I insulated this stone heart.
Millions of mutants, what proof do they chase?
Shame is the answer to all the questions I ask myself.

Like my brother Sadri, I'm starting my tirade, sweetheart.
Like my brother Sadri, I'm starting my tirade, sweetheart.

To live is to wait for death.
It's pointless to call this world, where I'm a guest, my home.
All of them, vipers raised on the most barren and colorless poems.
Their surrender and complexes are alike.

My notebook's in my left pocket, I waited so long for my last boat.
The path in hell must be difficult, the contests always said.
My cortex didn't protect me from the tyrant's cruelty.
A few purple schools on my body, let every morgue hear my song.

A few purple schools on my body, let every morgue hear my song.
A few purple schools on my body.

Rats turn the wheel before abandoning ship.
And streets and asylums resemble each other.
Every ending creates a new test.
Routines turning into dramatic scenes.

Efforts like siblings who see each other only on holidays, when they smile.
A funeral in their expressions on Father's Day.
Chasing the autumn darkened by wounding thoughts.
To the breathless souls, chained to the test subjects, too.

There will be a reason to live, to say yes, believe me.
Without needing this fate.
Honor will knock on your door once a year, with conscience by its side.
Yesterday was filled with regret, tomorrow with sorrow.