Dərd Eyləyir - Ədalət Şükürov traduction en allemand

Dərd Eyləyir

Məni sevə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gedirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə
Məni sevə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gedirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə
Rəssamlar oturub şəkil çəkir
Mən onun acı sözünü çəkirəm
Ustalar şəhərin yolunu çəkir
Mən onun nazını çəkirəm
Baxıram, görürəm, onu çox sevirəm
"Mənə lazımsan" deyirəm
Gecə-gündüz nazını çəkirəm
Gecə-gündüz nazını çəkirəm
Bir gün ondan soruşub bilsən
Nə tapıb məni incitməkdə?
Bəlkə mən bir səhv elədim?
"Səni sevirəm" söyləməkdə
Yoxsa könlüm onsuz üzülür
Belə bir ayrılığa sevgi deyim
Mənim nəfəsim, o, mənim canım
O gözəl, o zərif qərənfil
Məni sevə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gedirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə

Bir gün ondan soruşub bilsən
Nə tapıb məni incitməkdə?
Bəlkə mən bir səhv elədim?
"Səni sevirəm" söyləməkdə
Yoxsa könlüm onsuz üzülür
Belə bir ayrılığa sevgi deyim
Mənim nəfəsim, o, mənim canım
O gözəl, o zərif qərənfil
Rəssamlar oturub şəkil çəkir
Mən onun acı sözünü çəkirəm
Ustalar şəhərin yolunu çəkir
Mən onun nazını çəkirəm
Baxıram, görürəm, onu çox sevirəm
"Mənə lazımsan" deyirəm
Gecə-gündüz nazını çəkirəm
Gecə-gündüz nazını çəkirəm
Məni sеvə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gеdirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə

Məni sevə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gedirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə
Məni sevə-sevə gəlmir yanıma
Könlümə təkliyi dərd eləyir
Nə qədər yansam onun oduna
Hər gün o, nəyisə şərt eləyir
Gəlirəm, gedirəm, sözümü deyirəm
Elə bil deyirəm öz-özümə
Nə vaxtdır mən onun nazına dözürəm
Bir dəfə də baxmır heç üzümə

Sie bereitet Kummer

Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht
Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht
Maler sitzen und malen Bilder
Ich ertrage ihre bitteren Worte
Bauarbeiter bauen die Straßen der Stadt
Ich ertrage ihre Launen
Ich sehe hin, ich erkenne, ich liebe sie sehr
Ich sage: „Ich brauche dich“
Tag und Nacht ertrage ich ihre Launen
Tag und Nacht ertrage ich ihre Launen
Wenn man sie eines Tages fragen und erfahren könnte:
Was sie daran findet, mich zu kränken?
Vielleicht habe ich einen Fehler gemacht?
Indem ich sagte: „Ich liebe dich“?
Sonst ist mein Herz ohne sie betrübt
Soll ich solch eine Trennung Liebe nennen?
Sie ist mein Atem, sie ist mein Leben
Diese schöne, diese zarte Nelke
Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht

Wenn man sie eines Tages fragen und erfahren könnte:
Was sie daran findet, mich zu kränken?
Vielleicht habe ich einen Fehler gemacht?
Indem ich sagte: „Ich liebe dich“?
Sonst ist mein Herz ohne sie betrübt
Soll ich solch eine Trennung Liebe nennen?
Sie ist mein Atem, sie ist mein Leben
Diese schöne, diese zarte Nelke
Maler sitzen und malen Bilder
Ich ertrage ihre bitteren Worte
Bauarbeiter bauen die Straßen der Stadt
Ich ertrage ihre Launen
Ich sehe hin, ich erkenne, ich liebe sie sehr
Ich sage: „Ich brauche dich“
Tag und Nacht ertrage ich ihre Launen
Tag und Nacht ertrage ich ihre Launen
Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht

Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht
Obwohl sie mich liebt, kommt sie nicht zu mir
Die Einsamkeit macht sie meinem Herzen zum Kummer
Egal wie sehr ich für sie brenne
Jeden Tag stellt sie irgendeine Bedingung
Ich komme, ich gehe, ich sage, was ich zu sagen habe
Es ist, als würde ich mit mir selbst sprechen
Wie lange ertrage ich schon ihre Launen?
Nicht ein einziges Mal blickt sie mir ins Gesicht