Αντώνης Ρέμος - Έκρυψα το πρόσωπό μου - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Αντώνης Ρέμος - Έκρυψα το πρόσωπό μου




Μες τις παλάμες μου κρατώ
В своих ладонях я держу
το όνειρο που ράγισε,
мечта, которая дала трещину,
το όνειρο που μάτωσε
сон, который истекал кровью
με 'κείνο το φιλί.
с этим поцелуем.
Κι οπως με κοίταζες γλυκά
И как ты мило смотрела на меня
ψυθίρισες δειλά ενα γεια,
ты робко прошептал "Привет",
και στη φτωχή μου την καρδιά
и в моем бедном сердце
έπιασε βροχή.
идет дождь.
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
И я спрятал свое лицо
για να μη με δεις,
значит, ты меня не видишь,
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
разве у тебя не осталось этой фотографии
και στεναχωρεθείς.
и тебе грустно.
Μα οταν έκλεισες την πόρτα
Но когда ты закрыл дверь
τα χαράματα,
на рассвете,
τοτε ξέσπασα, αγάπη μου,
тогда я взорвался, любовь моя,
σε κλάματα.
в слезах.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И я зову тебя по имени,
σπάω πράγματα δικά σου,
Я ломаю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость Душит меня
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
где все это внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И они заставляли меня злиться,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
кто хорошо скрывал боль,
και σε άφησα να φύγεις
и я отпустил тебя
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни просто так.
Μες τις παλάμες μου κρατώ
В своих ладонях я держу
το σύννεφο που έμεινε,
облако, которое осталось,
το σύννεφο που έγινε
облако, которое стало
το δάκρυ απ' την ψυχή.
слеза из души.
Θυμήθηκα οσα ζήσαμε,
Я помнил все, чем мы жили,
μισήσαμε, ή αγαπήσαμε,
ненавидел или любил,
και στη φτωχή μου την καρδιά
и в моем бедном сердце
πάλι έπιασε βροχή.
снова идет дождь.
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
И я спрятал свое лицо
για να μη με δεις,
значит, ты меня не видишь,
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
разве у тебя не осталось этой фотографии
και στεναχωρεθείς.
и тебе грустно.
Μα οταν έκλεισες την πόρτα
Но когда ты закрыл дверь
τα χαράματα,
на рассвете,
τοτε ξέσπασα, αγάπη μου,
тогда я взорвался, любовь моя,
σε κλάματα.
в слезах.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И я зову тебя по имени,
σπάω πράγματα δικά σου,
Я ломаю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость Душит меня
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
где все это внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И они заставляли меня злиться,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
кто хорошо скрывал боль,
και σε άφησα να φύγεις
и я отпустил тебя
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни просто так.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И я зову тебя по имени,
σπάω πράγματα δικά σου,
Я ломаю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость Душит меня
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
где все это внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И они заставляли меня злиться,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
кто хорошо скрывал боль,
και σε άφησα να φύγεις
и я отпустил тебя
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни просто так.





Writer(s): γιώργος θεοφάνους


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.