Αντώνης Ρέμος - Έκρυψα το πρόσωπό μου - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Αντώνης Ρέμος - Έκρυψα το πρόσωπό μου




Έκρυψα το πρόσωπό μου
Я скрыл свое лицо
Μες τις παλάμες μου κρατώ
В ладонях своих держу
το όνειρο που ράγισε,
разбившуюся мечту,
το όνειρο που μάτωσε
мечту, что истекла кровью
με 'κείνο το φιλί.
с тем поцелуем твоим.
Κι οπως με κοίταζες γλυκά
И когда ты смотрела на меня нежно,
ψυθίρισες δειλά ενα γεια,
робко прошептала "прощай",
και στη φτωχή μου την καρδιά
и в моем бедном сердце
έπιασε βροχή.
начался дождь.
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
И я скрыл свое лицо,
για να μη με δεις,
чтобы ты не увидела,
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
чтобы этот образ
και στεναχωρεθείς.
не остался у тебя и не расстроил тебя.
Μα οταν έκλεισες την πόρτα
Но когда ты закрыла дверь
τα χαράματα,
на рассвете,
τοτε ξέσπασα, αγάπη μου,
тогда я разрыдался, любовь моя,
σε κλάματα.
навзрыд.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И кричу твое имя,
σπάω πράγματα δικά σου,
разбиваю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость душит меня,
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
что все так внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И злюсь на себя,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
что так хорошо скрыл свою боль,
και σε άφησα να φύγεις
и позволил тебе уйти
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни так просто.
Μες τις παλάμες μου κρατώ
В ладонях своих держу
το σύννεφο που έμεινε,
оставшееся облако,
το σύννεφο που έγινε
облако, которое стало
το δάκρυ απ' την ψυχή.
слезой из души.
Θυμήθηκα οσα ζήσαμε,
Вспомнил все, что мы пережили,
μισήσαμε, ή αγαπήσαμε,
ненавидели или любили,
και στη φτωχή μου την καρδιά
и в моем бедном сердце
πάλι έπιασε βροχή.
снова начался дождь.
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
И я скрыл свое лицо,
για να μη με δεις,
чтобы ты не увидела,
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
чтобы этот образ
και στεναχωρεθείς.
не остался у тебя и не расстроил тебя.
Μα οταν έκλεισες την πόρτα
Но когда ты закрыла дверь
τα χαράματα,
на рассвете,
τοτε ξέσπασα, αγάπη μου,
тогда я разрыдался, любовь моя,
σε κλάματα.
навзрыд.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И кричу твое имя,
σπάω πράγματα δικά σου,
разбиваю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость душит меня,
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
что все так внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И злюсь на себя,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
что так хорошо скрыл свою боль,
και σε άφησα να φύγεις
и позволил тебе уйти
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни так просто.
Και φωνάζω τ' όνομά σου,
И кричу твое имя,
σπάω πράγματα δικά σου,
разбиваю твои вещи,
και το άδικο με πνίγει
и несправедливость душит меня,
που τελειώσαν ολα ξαφνικά.
что все так внезапно закончилось.
Και με 'μενανε θυμώνω,
И злюсь на себя,
που έκρυψα καλά τον πόνο,
что так хорошо скрыл свою боль,
και σε άφησα να φύγεις
и позволил тебе уйти
απο τη ζωή μου ετσι απλά.
из моей жизни так просто.





Writer(s): γιώργος θεοφάνους


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.