Paroles et traduction Αντώνης Ρέμος - Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει

Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει

Έφτασε κι απόψε πάλι η ώρα για να φύγεις μακριά μου
Άδικο το ξέρω είναι αυτό που ζούμε εμείς
Πριν το φως χαράξει πρέπει εσύ να λείπεις απ' την αγκαλιά μου
Άλλο ένα αντίο πρέπει τώρα να μου πεις
Και στην πόρτα θα κοιτάζεις μες στο κενό
Βουρκωμένη κι ούτε θα μιλιέσαι
Μα οι καρδιές μας θα 'χουν πάντα ένα παλμό
Μη φοβάσαι μη μου στεναχωριέσαι
Γιατί κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Ούτε κι ο θάνατος ο ίδιος δε μπορεί
Αφού για πάντα στην ψυχή μου σ' έχω κλείσει
Να ταξιδεύουμε αιώνια μαζί
Γιατί κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Αυτή τη χάρη έχω ζητήσει απ' το Θεό
Σαν έρθει η ώρα εκείνη που θ' αποφασίσει
Με μια ανάσα να μας πάρει και τους δυο
Έφτασε κι απόψε η στιγμή που βλέπω τ' άδειο μαξιλάρι
Κι όσους όρκους έχω κάνει πάλι θα στους πω
Μάρτυράς μου θα 'ναι άλλη μια φορά το ίδιο το φεγγάρι
Αύριο το βράδυ θα με βρεις ξανά εδώ
Και στην πόρτα θα κοιτάζεις μες στο κενό
Βουρκωμένη κι ούτε θα μιλιέσαι
Μα οι καρδιές μας θα 'χουν πάντα ένα παλμό
Μη φοβάσαι μη μου στεναχωριέσαι
Γιατί κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Ούτε κι ο θάνατος ο ίδιος δε μπορεί
Αφού για πάντα στην ψυχή μου σ' έχω κλείσει
Να ταξιδεύουμε αιώνια μαζί
Γιατί κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Αυτή τη χάρη έχω ζητήσει απ' το Θεό
Σαν έρθει η ώρα εκείνη που θ' αποφασίσει
Με μια ανάσα να μας πάρει και τους δυο
Κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Ούτε κι ο θάνατος ο ίδιος δε μπορεί
Αφού για πάντα στην ψυχή μου σ' έχω κλείσει
Να ταξιδεύουμε αιώνια μαζί
Γιατί κανένας δε μπορεί να μας χωρίσει
Αυτή τη χάρη έχω ζητήσει απ' το Θεό
Σαν έρθει η ώρα εκείνη που θ' αποφασίσει
Με μια ανάσα να μας πάρει και τους δυο

Никто не сможет нас разлучить

И снова настал этот час, когда ты должна уйти от меня.
Несправедливо, я знаю, то, что мы переживаем.
Прежде чем рассветёт, ты должна покинуть мои объятия.
Ещё одно прощание ты должна мне сказать.
И у двери ты будешь смотреть в пустоту,
Со слезами на глазах, и не сможешь вымолвить ни слова.
Но наши сердца будут всегда биться в унисон,
Не бойся, не грусти,
Потому что никто не сможет нас разлучить,
Даже сама смерть не сможет.
Ведь я навсегда заключил тебя в своей душе,
Чтобы мы вечно путешествовали вместе.
Потому что никто не сможет нас разлучить,
Об этой милости я просил Бога.
Когда придёт тот час, и он решит,
Одним вздохом забрать нас обоих.
И снова настал тот миг, когда я вижу пустую подушку,
И все клятвы, что я давал, я повторю тебе снова.
Свидетелем моим будет, как и прежде, сама луна.
Завтра вечером ты снова найдёшь меня здесь.
И у двери ты будешь смотреть в пустоту,
Со слезами на глазах, и не сможешь вымолвить ни слова.
Но наши сердца будут всегда биться в унисон,
Не бойся, не грусти,
Потому что никто не сможет нас разлучить,
Даже сама смерть не сможет.
Ведь я навсегда заключил тебя в своей душе,
Чтобы мы вечно путешествовали вместе.
Потому что никто не сможет нас разлучить,
Об этой милости я просил Бога.
Когда придёт тот час, и он решит,
Одним вздохом забрать нас обоих.
Никто не сможет нас разлучить,
Даже сама смерть не сможет.
Ведь я навсегда заключил тебя в своей душе,
Чтобы мы вечно путешествовали вместе.
Потому что никто не сможет нас разлучить,
Об этой милости я просил Бога.
Когда придёт тот час, и он решит,
Одним вздохом забрать нас обоих.