Paroles et traduction Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Αυτούς Τους Έχω Βαρεθεί

Αυτούς Τους Έχω Βαρεθεί

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ′ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Γερμανούς, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ′ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

I'm Tired of Them

I’m tired of these frigid women who caress me,
these false friends who flatter me,
who expect courage from others
while they themselves constantly soil their pants,
in this city that’s torn in two,
I’m tired of them.

And tell me, are they worth a penny,
this brood of bureaucrats,
who zealously erect,
on the people’s neck a round dance,
on the fat engine of history,
I’m tired of it.

And what would we lose without all of them,
the Germans, the professors,
who’d know much better,
if they didn’t constantly stuff their bellies,
timid little employees, fat slaves,
I’m tired of them.

And the teachers of the youth, nannies,
they cut their students to their own size,
they flank the flagpoles of every flag,
with submissive idealists,
who are slow-witted,
but have excessive obedience,
I’m tired of them.

And the proverbial average man,
never satisfied by profit, but full of trials,
who gets used to every filth,
as long as his bag is full,
and in his dreams he seeks revolutions,
I’m tired of him.

And the poets with their facile hands,
they hymn the nation’s decay,
they fervently turn the elements into verses,
they’re buddies with the state’s wise men,
they’ve sold out like slimy eels,
I’m tired of them.

And the poets with their facile hands,
they hymn the nation’s decay,
they fervently turn the elements into verses,
they’re buddies with the state’s wise men,
they’ve sold out like slimy eels,
I’m disgusted by them.
They’ve sold out like slimy eels,
I’m disgusted by them.