Paroles et traduction Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πρέβεζα

Πρέβεζα

Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια

Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους
ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης
Την Κυριακή θ′ ακούσουμε τη μπάντα
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα

Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις"
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία

Preveza

Death is the crows
That beat against the black walls and tiles
Death the women who make love
As if they were peeling onions

Death the dirty and insignificant streets
With their bright, grandiose names
The olive grove behind, the sea, and even
The sun, death amid the deaths

Death the policeman who bends down
To weigh an incomplete portion
Death the hyacinths on the balcony
And the teacher with the newspaper

Base, garrison, headquarters of Preveza
On Sunday we will hear the band
I received a bank book
Initial deposit, thirty drachmas

Walking slowly along the promenade
"I exist" you say, and then "I don't exist"
The ship arrives, its flag raised high
Perhaps the governor is coming

If only, among the many people
One would die of disgust
Silent, sad, with modest manners
We would all have fun at the funeral