Paroles et traduction Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόρτο Ρίκο

Πόρτο Ρίκο

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
Στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
Γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάσαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του"
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι κλέφτες και αστυνόμοι
αγαπά το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες ημερολόγια κλαίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
Για της ζωής του την σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
Στο Άμστερνταμ δύο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
Σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλόγιστα
και της καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδυά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος το αγάπησε
Δεν έλειψε στιγμή απ′το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
Την κόλαση και τον παράδεισο του
Σαλπαρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου'χε γραψει:
"Αξίζει φίλε να πεθάνεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει "
Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε Ή Νίκο
Κι ακόμα συγχωρείτε με που ξεχασα
αν χάθηκε στο Μετς ή στο Πόρτο Ρίκο
Όσο για μένα ειμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας τη φωτιά σημαία
Είναι όμορφα απόψε που ανταμωσαμε
μ′αρέσει ν'αρμενίζουμε παρέα
(Στίχοι: Άλκης Αλκαίος/Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης)

Puerto Rico

Elf-like and wandering figure
In the moonlight, it blooms again
Because he has spent all his life
Desperately looking for another
Do you remember as a child laughing and saying
On the saddle of a bicycle acrobatically:
"We will bring the world to our measures before it brings us to its own"
But the world goes on without asking us
Closed roads, thieves, and police officers
Love your cell, they say, and then
Outside more alone but still laughing
One drunken night, he takes backwards diaries, cries, and diplomas
At dawn, he embarks on a pirate ship
For the direction of his life
Algiers, Alexandria, South Africa
In Amsterdam, two terminals, and something
Love slipped through his eyes
Like foam on the fingers of a sailor
In Puerto Rico for years, recklessly
And his heart scattered its leaves
In dark and shady basements
As if he was looking for light in the sleaze
One warm evening in a blues club
He heard his music falter
The bosses threw him out into the street
When they saw the marks on his body
And Sylvia, who loved him passionately
Never left his side for a moment
Asking for it with frenzy in his embrace
His hell and his paradise
He sailed away one full moon night
And in his last letter to me, he wrote:
"It's worth dying for a dream, my friend, even if its fire burns you"
Years have passed, I can't remember anymore
They called him Ernesto or Nick
And forgive me still, if I have forgotten
If he got lost in Metz or Puerto Rico
As for me, I am always here
With the fire of your eyes as my flag
It's beautiful tonight that we have met
I like to sail together with you
(Lyrics: Alkis Alkaios/Music: Stamatis Mesimeris)