Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Φυσάει Σκουριά - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Φυσάει Σκουριά




Μπορεί να φενετε μελαγχολικό,
Может случится меланхоличный,
ίσως να κυριαρχεί η ερημιά,
может быть, доминирует пустыня,
ακόμα μπορεί να κρύβει και αγωνία.
даже, а может быть, и тревоги.
Σίγουρα είναι όμως ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ.
Безусловно, но это путешествие, которое никогда не заканчивается.
Γιατι, κι αν είναι ο έρωτας τυφλός... ντροπή μας και καμάρι.
Почему, и если это любовь слепой... стыд и гордость.
Αν έχει όνομα η σιωπή,
Если есть имя тишина,
το πούσι φέρνει δάκρυ,
в πούσι приносит разрыв,
σαν τη σκιά που ακροβατεί
как тени балансируют
και τρίζει το κρεβάτι,
и скрипит кровать,
σκοπιά στων άστρων τη γιορτή
точки зрения в системе звезд, праздник
και που να κλείσεις μάτι.
и закрыть глаза.
Ποιο χρώμα σπάει τη μοναξιά
Какой цвет ломает одиночество
και βλαστημάς το αύριο,
и богохульствуй завтра,
δε βρίσκουν πόρτα τα κλειδιά,
не находить дверь ключи,
θρανία στο προαύλιο,
столы во дворе,
μ' αναστολή τρέχει η ζημιά,
меня подвеска работает ущерб,
εξόριστοι στο Λαύριο.
в изгнании, в Лаврио.
Βάψε την άμμο με κρασί, τα βράχια να μεθύσω,
Краски песок с вином, камни, чтобы напиться,
είναι αργά, τόσο αργά κι αν θες θα σ' αγαπήσω,
поздно, так поздно, а если ты хочешь я буду любить тебя,
φυσάει σκουριά σε μια σπηλιά, τη δίψα σου θα σβήσω.
чистое небо ржавчины в пещере, жажду тебя сотру.
Μη βασανίζεις τα παιδιά,
Не мучай детей,,
που κάνουν τα ίδια λάθη,
которые делают те же ошибки,
είχαν δασκάλα μια θεά
у них учительница богиня
γυμνή οφθαλμαπάτη,
голая мираж,
που άλλαζε συνεχώς πανιά
менял постоянно паруса
ξεσπώντας στο κατάρτι.
ξεσπώντας на мачту.
Αφού έχει άρωμα ο καπνός,
После того, как запах дым,
γιατί τραβάει ταβάνι,
почему тянет потолок,
τι παίρνει σβάρνα ο πυρετός
что получает бороны лихорадка
τοίχο ή μαξιλάρι
стену или подушку
κι αν είναι ο έρωτας τυφλός
а если это любовь слепой
ντροπή μας και καμάρι.
стыд и гордость.
Βάψε την άμμο με κρασί, τα βράχια να μεθύσω,
Краски песок с вином, камни, чтобы напиться,
είναι αργά, τόσο αργά κι αν θες θα σ' αγαπήσω,
поздно, так поздно, а если ты хочешь я буду любить тебя,
φυσάει σκουριά σε μια σπηλιά, τη δίψα σου θα σβήσω.
чистое небо ржавчины в пещере, жажду тебя сотру.





Writer(s): Stamatis Mesimeris


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.