O Timvorihos - Δημήτρης Μητροπάνος traduction en russe

O Timvorihos

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
Σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
Άσ' τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
Ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
Όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
Οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
Χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
Κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
Στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
Και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
Οι φίλοι μου φαντάσματα
Κι η πόλη μοιάζει γενικώς
Τάφος οικογενειακός

O Timvorihos

Мои слова – ночные эмигранты,
В путешествиях без возврата, милая.
Оставь площади тосковать, прошу тебя, оставь,
Вдруг найдешь меня в следующем повороте судьбы.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, поверь мне.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, ты только посмотри.

Как Стримон беспощаден, и я тону в водах,
Словно рыбак в иле Керкини, дорогая.
Я – предсказатель, с очевидными знаками,
Снова потерялся в лице той единственной.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, что поделаешь.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, застывшая во времени.

Кровью истекает экран на Кибелеи,
А я витаю в бескрайних полях, скажи мне.
В Мирамаре ты всегда плавала в одиночку,
И Матфея не видно уж много лет.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, пустая и чужая.

Узкие пути,
Мои друзья – лишь призраки,
И город в целом выглядит как…
Семейная могила, неподвижно молчащая.