Paroles et traduction Διονύσης Σαββόπουλος - Οι εκλογές μαντινάδα

Οι εκλογές μαντινάδα

Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϊδιστές να ′ρθούν στην εξουσία.
Δέκα λογιώ οι παλικαριές οι εννιά να δραπετεύεις
και οι αγάπες δυο λογιώ στη μια καλογερεύεις.

Λοιπόν μεγάφωνα παντού όλο χαρτιά η Μπενάκη
μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι
κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο
ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο.

Κοιτούσε σάμπως για ταξί του λέω καλησπέρα
αλλά εμείς και μόνο εμείς ξεμείναμε εδώ πέρα.
Αμέσως έγινε καπνός σαν μια δεκαετία
το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν συμμαχία.

Γινόταν ο κατακλυσμός το είπε και το δελτίο
και μπήκα σ' ένα ασανσέρ γιατί δεν είχε πλοίο.
Μαζί μου μπαίνουνε πολλοί πω πω πω ντουνιάς σχεδόν καμιά χιλιάδα
νομίζω κι ο Καραμανλής ωχ αμάν αμάν μαζί με την Ελλάδα.

Το ασανσέρ αγκομαχά επίκρα την ζουλάρδα,
η Ελλάδα αρχίζει να γελά και γίνεται γελάδα
και μια φωνή με προφορά ωχ αμάν αμάν απ′ των Σερρών την Πρώτη,
ρωτάει άμα συμφωνώ ωχ αμάν αμάν να γίνομαι Ευρώπη.

Μα κι αν ταΐζεις του απαντώ κακάο την γελάδα
δε θα 'ναι πάλι πιθανόν ν' αρμέξεις σοκολάδα.
Και το κουβούκλιο κάνει μπαμ και μέσα απ′ την αιθάλη
ανέβηκε ένας κουρνιαχτός που είχε διπλό κεφάλι.

Το ένα ήταν Θεσσαλός ωχ αμάν αμάν στο σχήμα του Φλωράκη,
το παρα δίπλα Ανδρεϊκός ωχ αμάν αμάν με γεια και το μπλουζάκι.
Τον λόγο τους αντανακλά σαν κάτοπτρο το πλήθος
και όπως άλλαζα βρακί μου βγήκε αυτός ο στίχος.

Μπορεί κανίβαλος ποτέ ωχ αμάν αμάν να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς ωχ αμάν αμάν που έχει στη στομάχα;
Κι αμέσως χέρια με τραβούν γραμμή στο κυλικείο
αλλά ξυπνάω ευτυχώς στο κρίσιμο σημείο.

Ξυπνώ και βλέπω την ψυχή που εδώ και δέκα χρόνια
ενώ τη λάτρεψα πολύ της είπα λάθος λόγια
κι αν σ′ αγαπώ θα σου κλαφτώ που μες στην κοινωνία
της ευτυχίας σου ζητάς την επιπλοποιία.

Χωνεύεις δέντρο εξωτικό μην κάνεις την αθώα,
η ευτυχία τζιέρι μου είναι την για τα ζωα.
Λοιπόν για βάλε ένα παλτό και δώσ' μου την βαλίτσα
για ′κεί που ανάβει τη φουφού η ψωρο Κωσταινίτσα.

Και να το ταίρι μου κι εγώ σαν τους πρωτοφευγάτους
στων εκλογών του '77 γυρίζαμε στους βάλτους.
Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Κέρκυρα και Ιόνιο,
μες στην καρδιά σου άσε να μπουν και θα την κάνεις ψώνιο.

Μοιάζει να το ′πε το ΠΑΣΟΚ, ο Σολωμός ή ο Τσάτσος,
θα πω κι εγώ ένα σιγανό μη μας ακούσει μπάτσος.
Στα όνειρά μου σας καλώ και σας και την κυρά σας
κι ελπίζω να καλέσετε κι εμάς απ' τη μεριά σας.

The Election Ballad

Don't speak your dreams aloud, for one cold day,
Freudians might come to power, they say.
Out of ten acts of bravery, nine are escapes,
And out of two loves, one ends in monastic drapes.

So, loudspeakers everywhere, Benaki Street filled with flyers,
But not a soul around, just a wind that whispers and tires.
Everything started spinning like a haunted circus show,
A trapdoor opens, and I fall next to Kyrkos below.

He looked like he was hailing a cab, I said "good evening" with grace,
But only we, just us two, were left in this place.
He instantly turned to smoke, like a decade gone by,
Thinking I was an alliance, he tried to fly.

The news said it was a deluge, a flood of epic scale,
And I hopped into an elevator, for there was no ship to sail.
Many joined me, oh my, almost a thousand strong,
I think Karamanlis was there too, oh dear, along with all of Greece, all along.

The elevator groaned under the weight, a crowded mess,
Greece started laughing, turning into a cow, I confess.
And a voice with an accent, oh dear, from Serres' First,
Asked if I agree, oh dear, to become Europe, at least.

But even if you feed the cow, I reply, with cocoa,
It's still unlikely, my dear, that you'll milk chocolate, you know.
And the box explodes with a bang, and through the soot and the haze,
A two-headed dust cloud rose, in a daze.

One head was Thessalian, oh dear, shaped like Florakis, it's true,
The other, Andreas-like, oh dear, with a "hello" and a T-shirt too.
The crowd reflects their words, like a mirror so bright,
And as I changed my underwear, this verse came to light.

Can a cannibal ever, oh dear, truly represent, I wonder,
All his old friends, oh dear, that he has in his stomach under?
And immediately hands pull me, in line at the canteen,
But thankfully, I wake up, at this critical scene.

I wake up and see the soul, that for ten years and more,
Though I loved her deeply, I spoke the wrong words, it's a chore.
And if I love you, I'll confess, that within society's sway,
You seek your happiness in furniture, come what may.

You digest exotic wood, don't play the innocent one,
Happiness, my dear, is for the animals, under the sun.
So put on a coat, and hand me the suitcase, let's go,
To where poor Kostainitsa lights the fire, don't you know?

And my partner and I, like the first refugees of old,
We returned to the swamps, in the elections of '77, we were told.
Thessaloniki, Ioannina, Corfu, and the Ionian Sea,
Let them into your heart, and you'll become crazy, you'll see.

It seems like PASOK said it, Solomos or Tsatsos maybe,
I'll whisper too, so the cops won't hear, you see.
I invite you to my dreams, you and your wife as well,
And I hope you'll invite us too, from your side, I can tell.