Paroles et traduction Μαρία Δημητριάδη - Antonio Torres Heredia

Antonio Torres Heredia

Ξάφνου στον ποταμό από πέρα φωνές ξεσκίσαν τον αγέρα.
Έμπηγε κάπρου δαγκωνιές μες στα ψηλά ποδήματα
χίμαγε κι έκανε βουτιές σαν δελφινιού πηδήματα.

Η τραχηλιά του η κρεμεζιά μούσκεψε μες στα αίματα
μα οι κάμες ήταν ήταν έξι και δεν εμπόραε πια ν′ αντέξει.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, φεγγαρομελαμψέ μου
κι ασπρογαρούφαλέ μου.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, π' άξιζες μια βασίλισσα
μνημόνεψε την Παναγιά τι τώρα θα σε φάει το κρύο
τι τώρα θα πεθάνεις πια.

Στην άκρη εκεί του ποταμού τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του
τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του στην άκρη εκεί του ποταμού
κι ανάγειρε την κεφαλή με τα σφιγμένα χείλη
και τότε πια καμιά φωνή μόνο εφωτίστη ο ουρανός
κι άγγελος βεργολυγερός ήρθε και τ′ άναψε καντήλι.

Антонио Торрес Эредиа

Вдруг на реке, с другого берега, крики пронзили воздух.
Клыки кабана впивались в высокие сапоги,
он бросался и нырял, словно дельфин прыгал.

Его кремовая рубашка пропиталась кровью,
но камер было шесть, и он больше не мог сопротивляться.

Ах, Антонито Эль Камборио, мой лунноликий,
мой белоснежный гвоздик.

Ах, Антонито Эль Камборио, ты был достоин королевы,
вспомни Деву Марию, ведь теперь тебя съест холод,
ведь теперь ты умрешь.

На берегу реки тремя ручьями вытекала его кровь,
тремя ручьями вытекала его кровь на берегу реки,
и он поднял голову со сжатыми губами,
и тогда ни звука, только небо озарилось,
и ангел, держащий жезл, пришел и зажег лампаду.