Paroles et traduction Μαρία Δημητριάδη - Antonio Torres Heredia

Ξάφνου στον ποταμό από πέρα φωνές ξεσκίσαν τον αγέρα.
Έμπηγε κάπρου δαγκωνιές μες στα ψηλά ποδήματα
χίμαγε κι έκανε βουτιές σαν δελφινιού πηδήματα.

Η τραχηλιά του η κρεμεζιά μούσκεψε μες στα αίματα
μα οι κάμες ήταν ήταν έξι και δεν εμπόραε πια ν′ αντέξει.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, φεγγαρομελαμψέ μου
κι ασπρογαρούφαλέ μου.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, π' άξιζες μια βασίλισσα
μνημόνεψε την Παναγιά τι τώρα θα σε φάει το κρύο
τι τώρα θα πεθάνεις πια.

Στην άκρη εκεί του ποταμού τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του
τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του στην άκρη εκεί του ποταμού
κι ανάγειρε την κεφαλή με τα σφιγμένα χείλη
και τότε πια καμιά φωνή μόνο εφωτίστη ο ουρανός
κι άγγελος βεργολυγερός ήρθε και τ′ άναψε καντήλι.

Внезапно в реке за голосами разорвалась Агера.
Он кусал кабана за свои высокие ноги.
он горбился и нырял, как прыгающий дельфин.

Кремезия на его шее пропиталась кровью
но кэмов было шестеро, и я больше не мог этого выносить.

Ах, Антонито Эль Камборио, затми меня
и мой белый ребенок.

Ах, Антонито Эль Камборио, ты заслужил королеву
напомни Деве Марии, что теперь холод съест тебя
что теперь ты больше не умрешь.

Там, на берегу реки, три языка вытекли из его крови
три языка вышли из его крови там, на краю реки
и он поднял голову со сжатыми губами
а потом ни одного голоса, только небо осветилось
и Ангел верголигерос пришел и зажег свечу.