Paroles et traduction Μιχάλης Χατζηγιάννης - Τα καράβια

Τα καράβια

Σαν χαράξει η αγάπη με σουγιά την καρδιά σου
Μην προσμένεις λιμάνι και παλάμη στεριάς
Θα 'ν' το κύμα η γη σου και η θάλασσα μάνα
Το καράβι σπαθί σου και κλωνάρι ελιάς

Της ζωής τα καράβια που λιμάνια δεν πιάνουν
Ειν' εκείνοι που ζούνε στα αιώνια πάθη
Κι όταν γέρνει ο ήλιος δε μετράνε τις μέρες
Τους αρκεί μια στιγμούλα στ' ανθρώπινα βάθη

Κι αν χτυπάνε οι μπόρες τα ψηλά τους τα ξάρτια
Σαν δυο μπράτσα τις παίρνουν, μ' έρωτα τις φιλούν
Αφού ετούτες θ' αντρώσουν το κορμί στο ταξίδι
Τη γαλήνη θα φέρουν και κρυφά θα χαθούν

Ειν' οι μπόρες κι οι αγάπες του ανθρώπου γιαλός
Κι όσοι πιάνουν λιμάνι, σάπιο είναι σκαρί
Τη ζωή τους γκρεμίζουν χίμαιρες παραμύθια
Και κανείς να τη χτίσει ξανά δεν μπορεί

Κι αν χτυπάνε οι μπόρες τα ψηλά τους τα ξάρτια
Σαν δυο μπράτσα τις παίρνουν, μ' έρωτα τις φιλούν
Αφού ετούτες θ' αντρώσουν το κορμί στο ταξίδι
Τη γαλήνη θα φέρουν και κρυφά θα χαθούν

The Ships

When love dawns with a knife to your heart
Don't expect a harbor or a reassuring hand
The waves will be your earth and the sea your mother
The ship will be your sword and an olive branch

The ships of life that never reach a port
Are the ones that live in eternal passions
And when the sun sets, they don't count the days
A moment in the depths of humanity is enough for them

And if storms hit their high rigging
They take them like two arms, and kiss them with love
Because these will strengthen their bodies on the journey
They will bring peace and disappear secretly

The storms and loves are the harbor for the human being
And those who reach a port are rotten ships
Their lives are destroyed by fairy tales
And no one can rebuild them

And if storms hit their high rigging
They take them like two arms, and kiss them with love
Because these will strengthen their bodies on the journey
They will bring peace and disappear secretly