Νότης Σφακιανάκης - Genethlia (Live) - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Νότης Σφακιανάκης - Genethlia (Live)




Genethlia (Live)
День рождения (Live)
Στα μονοπάτια του καημού
По тропам печали
στη γέφυρα του στεναγμού
на мосту стенаний
μ' έκαν' η μάνα μου
привела меня мать.
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
В одну осеннюю ночь,
ζωή την κρύα σου καρδιά
жизнь, твое холодное сердце
είδαν τα μάτια μου
увидели мои глаза.
Με κουδουνίστρες πλαστικές
Пластиковыми погремушками,
όμορφες και χρωματιστές
красивыми и разноцветными,
με νανουρίζανε
меня убаюкивали.
Και τα ματάκια τα μικρά
И маленькие глазки
είδαν του κόσμου τ' αγαθά
увидели блага мира
και συμφωνήσανε
и согласились.
Ήταν το γάλα μου πικρό
Горьким было моё молоко
και το νεράκι μου γλυφό
и сладкой моя вода,
που με μεγάλωνε
что меня растили.
Κι απέναντι στη κούνια μου,
И напротив моей колыбели,
η μοίρα η κακούργα μου
судьба, моя злодейка,
και με καμάρωνε
любовалась мной.
Ήταν το κλάμα μου μουντό
Тусклым был мой плач,
σαν κάτι να 'θελα να πω,
словно я хотел что-то сказать,
μα δε με νιώσανε
но меня не услышали.
Μια λυπημένη αναπνοή
Вздох печали
για την πουτάνα τη ζωή
об этой шлюхе-жизни,
που μου χρεώσανε
что мне навязали.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
Так я и начал, так я и начал,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
не спросили меня, жизнь, но я к тебе привык.
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
Словно раненый орлёнок на земле,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
ищу силы держаться ещё.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
Так я и начал, так я и начал,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
одно мне показали, а другое я увидел.
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
Боже, знать бы мне, в какой день я умру,
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
и устроить день рождения своей смерти.
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
По грязи и гвоздям,
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
в огне несправедливого мира я сделал первые шаги.
Ισορροπία σταθερή
Твёрдое равновесие,
για να προλάβω τη ζωή,
чтобы успеть за жизнью,
όμως την πάτησα
но я оступился.
Μονό το "α" και το "χ"
Только "а" и "х"
στη σχολική μου εποχή
в свои школьные годы
πρωτοσυλλάβισα
я произнёс впервые.
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
Поэтому это "ах" и "почему"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
следуют за мной повсюду,
κι ας τριαντάρισα
хоть я и возмужал.
Έτσι περνούσε ο καιρός
Так проходило время,
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
и я, поникший, на своём пути
έκανα όνειρα
видел сны.
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς
Мне довелось стать одним из тех,
που κολυμπάνε στους αφρούς
кто плавает в пене
και στα λασπόνερα
и в лужах.
Στάζει το αίμα της ψυχής,
Капает кровь души,
σαν τις σταγόνες της βροχής
как капли дождя,
όμως ποιος νοιάζεται
но кому какое дело?
Και την αόρατη πληγή
И невидимую рану,
που μέσα μου αιμορραγεί
что кровоточит внутри меня,
ποιος την μοιράζεται
кто разделит со мной?
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
Так я и начал, так я и начал,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
одно мне показали, а другое я увидел.
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
Боже, знать бы мне, в какой день я умру,
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
и устроить день рождения своей смерти.





Writer(s): Giannis Seisakis, Stelios Bikakis


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.