Paroles et traduction Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Fanis (Live)

Fanis (Live)

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά
Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ' αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία
Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ' εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου 'μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ' τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που 'πεφτε
Σαν χιόνι απ' το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ' ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού 'λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή

Фанис (Live)

Два года я тебя не видел,
И вот встретил вновь в воскресенье.
Ты угощал узо и коньяком в кафе,
И был одет нарядно, словно на праздник.
Ты не был солдатом, чтобы я сказал "С возвращением",
Но и не праздновал ничего, чтобы я сказал "С днем рождения".
Психушка и тюрьма, два года и шесть месяцев...
Я выпил узо и сказал "Привет".
Знаю, ты искал работу у тысячи двух хозяев,
И все требовали рекомендации, опыт работы.
Но как только видели твою желтую бумажку,
Прогоняли, как собаку, и даже слова не давали сказать,
Никакого оправдания.
И ты сначала говорил "Ладно", и искал работу в другом месте,
И в другом, и снова в другом, и все то же самое.
Но тебе очень не повезло, ведь ты попал в такое время,
Когда все затягивали пояса, а у тебя была желтая бумажка.
А этот цвет, знаешь, вызывает аллергию.
И жар приходил каждый раз, когда наступала ночь,
Мучил тебя летом и зимой.
И это ужасная мука, эта мерзкая привычка,
Которой тебя научил в тюрьме
Тот верзила из Драпецоны.
Тебе не хватает белого порошка, знаю, ты не виноват,
Огонь жжет твое тело,
Ложка и игла.
И ты терпел, потому что боялся камеры,
Уговаривал одиночество и осыпающуюся известь,
Как снег с потолка.
И пока душа не выйдет, ты не забудешь ни на миг
Ту ночь в тюрьме, крики и плач.
И сказали следующим утром в пятнадцатой камере,
Что старики изнасиловали юного Фаниса.
И когда тебя нашли замерзшим в твоей камере,
Сказали: "Он уже давно мертв".
И кто-то побежал звонить.
Пять недель ты мучился, я знаю,
Знаю, тебе не хватало белого порошка.
И ты говорил мне: "Туда я больше не вернусь,
Мне надоели эти белые ночи.
Я тоже хочу жить, как человек".
Два года я тебя не видел,
И вот встретил вновь в воскресенье.
Ты угощал узо и коньяком в кафе,
И был одет нарядно, словно на праздник.