Paroles et traduction Дрыгва - Шлях валхвоў

Шлях валхвоў

Са мной гульню заладзіў вецер
У чыстым полі сярод ночы.
Гне да долу, збіць з ног хоча,
Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка
Засталося мне да лесу.
За сцяной дрэў, за высокай,
Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак
І ў чорны глыб накіраваўся.
Стамляла йсці па гурбах снега,
Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца -
Густы ельнік што хавае.
Невялікая паляна,
Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў ў цемры
І ў наступнае імгненне
Цень адкінуў святы камень -
Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы
Хвалы Багам нашага роду,
Цела Дух прашчура напоўніў
І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,
Што лес пранёс ў пакаленнях,
Раптоўна розум мой спасцігнуў
І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога
Усім даўно адзначыў месца.
У віры бясконцым і спрадвечным
Павінны мы свой лёс пранесці.

Путь волхвов

Со мной игру затеял ветер
В чистом поле средь ночи.
Гнёт к земле, сбить с ног хочет,
Засыпает снегом очи.

Но вижу, недалеко
Осталось мне до леса.
За стеной деревьев, за высокой,
Метели мало места.

Избрал знакомый мне маршрут
И в чёрную глубь направился.
Утомляло идти по сугробам,
Но порой за ветви цеплялся.

Всё, заметил это место -
Густой ельник, что скрывает.
Небольшая поляна,
Туда я путь держу.

Костёр развёл во тьме
И в следующее мгновение
Тень отбросил святой камень -
Пред ним пал я на колени.

И в час, когда произнёс слова
Хвалы Богам нашего рода,
Тело Дух предка наполнил
И вобрал я силу природы.

Даже тот клад бесценных знаний,
Что лес пронёс в поколениях,
Внезапно разум мой постиг
И обрёл я просветление.

Круговорот жизни земной
Всем давно назначил место.
В вихре бесконечном и извечном
Должны мы свою судьбу пронести.