Paroles et traduction חוה אלברשטיין - Avraimi der Marvicher

Avraimi der Marvicher

אן א היים בין איך יונג געבליבן,
ס'האט די נויט מיך ארויסגעטריבן,
ווען איך האב נאך קיין דרײצן יאר געהאט, אין דער פרעמד,
ווײט פון מאמעס אויגן, האט אין שמוץ מיך די גאס דערצויגן,
און געווארן איז פון מיר א וואוילער יאט.

איך בין אברעהמל, דער פעיהיגסטער מארוויכער,
אַ גרויסער קינסטלער,
כ'ארבעט לײַט און זיכער,
דאס ערשטע מאל, כ'וועל עס געדענקען ביזן טויט,
ארײן אין תפיסה פאר לקחנען א ברויט,

כ'פאר נישט אויף מארקן ווי יענע פראסטע יאטן,
כ'צופ נאר בײ קארגע, שמוציקע מאגנאטן, כ'בין זיך מחיה,
ווען כ'טאפ אזא מאגנאט, איך בין אברעהמל גאר א וואוילער יאט.

אין דער פרעמד נישט געהאט צום לעבן,
געבעטן ברויט, אן ארעמער פלעגט נאך געבן, נאר יענע לײַט,
וואס זענען תמיד זאט,
פלעגן אפט טרײַבן מיך מיט צארן,
ס'וואקסט א גנבֿ, ס'איז מקויים געווארן.
א גנב בין איך, נאר א וואוילער יאט.

איך בין אברעהמל, דער פעיהיגסטער מארוויכער
א גרויסער קינסטלער,
כ'ארבעט לײכט און זיכער,
א יאט א קליינער ארײן אין קוטשעמענט, ארויס א מזיק, א זעלטענער טאלענט.

כ'פאר נישט אויף מארקן ווי יענע פראסטע יאטן,
כ'צופ נאר בײ קארגע, שמוציקע מאגנאטן,
כ'האב ליב א מענטשן, א מילדן, א נאשבראט,
איך בין אברעהמל גאר א וואוילער יאט.

שוין נישט לאנג וועט דאָס שפיל געדויערן, קראנק פון קלעפ,
גיכט פון תפיסה מויערן, נאר איין בקשה, כ'וואלט אזוי געוואלט
נאך מײן טויט, אין א טאג א טריבן,
זאל אויף מײן מצבה שטיין געשריבן,
מיט אותיות גרויסע און פון גאלד:

"דא ליגט אברעהמל, דער פעיהיגסטער מארוויכער,
א מענטש א גרויסער געווען וואלט פון אים זיכער,
א.מענטש א פײנער, מיט הארץ, מיט א געפיל,
א מענטש אריינער, ווי גאט אליין נאר וויל,

ווען איבער אים וואלט געוואכט א מאמע'ס
אויגן,
ווען ס'וואלט די פינצטערע גאס אים נישט דערצויגן,
ווען נאך אלס קינד ער א טאטן וואלט געהאט, דא ליגט אברעהמל,
יענער וואוילער יאט."

ווען איבער אים וואלט געוואכט א מאמע'ס
אויגן,
ווען ס'וואלט די פינצטערע גאס אים נישט דערצויגן,
ווען נאך אלס קינד ער א טאטן וואלט געהאט, דא ליגט אברעהמל,
יענער וואוילער יאט

Avraimi the Thief

I have remained a naive child,
Misfortune forced me to run,
When I was only thirteen years old, in a foreign land,
Far from my mother's eyes, the harsh street raised me,
And I became a sly thief.

I am Avraimi, the most cunning thief,
A great artist,
I work easily and confidently,
The first time, I will remember it until I die,
I went to prison for stealing a piece of bread,

I do not wander in the markets like those simple thieves,
I only steal from stingy, dirty tycoons, I support myself,
When I catch such a tycoon, I am Avraimi, a really good thief.

In a foreign land I had nothing to live for,
I begged for bread, even a poor man would give, but those people,
Who are always satisfied,
Often drove me mad,
A thief grows, it has come true.
A thief I am, but a really good thief.

I am Avraimi, the most cunning thief
A great artist,
I work easily and confidently,
A small thief enters a kitchen, a musician comes out, a rare talent.

I do not wander in the markets like those simple thieves,
I only steal from stingy, dirty tycoons,
I love a person, a kind person,
I am Avraimi, a really good thief.

Soon this play will be over, sick of beatings,
Gout from prison walls, just one request, I would so much like,
After my death, on a gloomy day,
Let it be written on my tombstone,
In large and gold letters:

"Here lies Avraimi, the most cunning thief,
He would have become a great man,
A fine man, with a heart, with a soul,
A pure man, as God himself only wills,

If a mother's
eyes had watched over him,
If the dark street had not raised him,
If as a child he had had a father, Here lies Avraimi,
That good thief."

If a mother's
eyes had watched over him,
If the dark street had not raised him,
If as a child he had had a father, Here lies Avraimi,
That good thief