6 ตุลาคม 2519 6 October 1976 - พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ traduction en allemand

6 ตุลาคม 2519 6 October 1976

ฉันมาเพื่อบอกว่า ลูกกำลังเติบใหญ่
ไร้พ่อพึ่งทางใจ ให้ปรึกษา
ลูกถามถึงพ่อว่า พ่อวีรชนใด
ยี่สิบปีผ่านไป เหมือนไร้ค่า

เสียงปืนจากผู้กล้า พรากเธอจากฉันไป
เขากล้าหาญชาญชัย เธอมือเปล่า
เลือกยิงอย่างใจเย็น เห็นเธอเป็นสิ่งใด
หมูหมาหรือกาไก่ ใช่พวกเขา

เนิ่นนานออกไปเพียงไร
ยี่สิบปี ผ่านไป อย่างเปล่าสูญ
ดวงใจฉันสุดอาดูร อยู่กับลูกของเรา เราลำบาก

คนที่เข่นฆ่าเธอ เขายังเติบโต จนสุดเอื้อมถึงได้
ไม่มีอนุสาวรีย์ใด ไม่มีใคร
เห็นค่าที่เธอให้ มีแต่ฉัน ฉัน ฉัน กับลูกเรา

ฉันมาเพื่อบอกว่า ฉันเหนื่อยแทบขาดใจ
ทำงานเลี้ยงลูกชายกับลูกสาว
เพื่อนเพื่อนที่เธอว่า ต่อสู้มาเคียงไหล่
ต่างคน ต่างเป็นไป ต่างชะตา

ฉันจึงได้พบว่า ชีวิตมาเปลี่ยนไป
ตั้งแต่เธอจากไป หกตุลา
เคยเชื่อมั่นแรงกล้า ศรัทธามลายไป
ผิดหวังยิ่งกว่าใด ไร้ศรัทธา

เนิ่นนานออกไปเพียงไร
ยี่สิบปี ผ่านไป อย่างเปล่าสูญ
ดวงใจฉันสุดอาดูร อยู่กับลูกของเรา เราลำบาก
คนที่เข่นฆ่าเธอ เขายังเติบโต จนสุดเอื้อมถึงได้
ไม่มีอนุสาวรีย์ใด ไม่มีใคร
เห็นค่าที่เธอให้ มีแต่ฉัน ฉัน ฉัน กับลูกเรา

ฉันมาเพื่อบอกว่า ลูกกำลังเติบใหญ่
ไร้พ่อพึ่งทางใจ ให้ปรึกษา
ลูกถามถึงพ่อว่า พ่อวีรชนใด
ยี่สิบปีผ่านไป เหมือนไร้ค่า

เสียงปืนจากผู้กล้า พรากเธอจากฉันไป
เขากล้าหาญชาญชัย เธอมือเปล่า
เลือกยิงอย่างใจเย็น เห็นเธอเป็นสิ่งใด
หมูหมาหรือกาไก่ ใช่พวกเขา

ฉันจึงได้พบว่า ชีวิตมาเปลี่ยนไป
ตั้งแต่เธอจากไป หกตุลา
เคยเชื่อมั่นแรงกล้า ศรัทธามลายไป
ผิดหวังยิ่งกว่าใด ไร้ศรัทธา

6. Oktober 1976

Ich bin gekommen, um dir zu sagen, dass unser Kind heranwächst,
ohne Vater, an den es sich wenden kann, um Rat zu suchen.
Das Kind fragt nach seinem Vater, welchem Helden,
zwanzig Jahre sind vergangen, scheinbar wertlos.

Die Schüsse der Mutigen haben dich von mir gerissen,
sie waren tapfer und kühn, du warst unbewaffnet.
Sie schossen kaltblütig, was haben sie in dir gesehen?
Ein Schwein, einen Hund oder ein Huhn? Ja, das waren sie.

Wie lange es auch her sein mag,
zwanzig Jahre sind vergangen, so verloren.
Mein Herz ist voller Trauer, ich bin bei unserem Kind, wir haben es schwer.

Diejenigen, die dich getötet haben, sie wachsen weiter, bis sie unerreichbar sind.
Es gibt kein Denkmal, niemanden,
der deinen Wert erkennt, nur mich, mich, mich und unser Kind.

Ich bin gekommen, um dir zu sagen, dass ich fast am Ende meiner Kräfte bin,
ich arbeite, um unseren Sohn und unsere Tochter zu ernähren.
Die Freunde, von denen du sprachst, die Seite an Seite kämpften,
jeder ist seinen eigenen Weg gegangen, jedes Schicksal.

So habe ich festgestellt, dass sich mein Leben verändert hat,
seit du am 6. Oktober gegangen bist.
Ich habe an die starke Kraft geglaubt, der Glaube ist zerbrochen,
enttäuschter als je zuvor, ohne Glauben.

Wie lange es auch her sein mag,
zwanzig Jahre sind vergangen, so verloren.
Mein Herz ist voller Trauer, ich bin bei unserem Kind, wir haben es schwer.
Diejenigen, die dich getötet haben, sie wachsen weiter, bis sie unerreichbar sind.
Es gibt kein Denkmal, niemanden,
der deinen Wert erkennt, nur mich, mich, mich und unser Kind.

Ich bin gekommen, um dir zu sagen, dass unser Kind heranwächst,
ohne Vater, an den es sich wenden kann, um Rat zu suchen.
Das Kind fragt nach seinem Vater, welchem Helden,
zwanzig Jahre sind vergangen, scheinbar wertlos.

Die Schüsse der Mutigen haben dich von mir gerissen,
sie waren tapfer und kühn, du warst unbewaffnet.
Sie schossen kaltblütig, was haben sie in dir gesehen?
Ein Schwein, einen Hund oder ein Huhn? Ja, das waren sie.

So habe ich festgestellt, dass sich mein Leben verändert hat,
seit du am 6. Oktober gegangen bist.
Ich habe an die starke Kraft geglaubt, der Glaube ist zerbrochen,
enttäuschter als je zuvor, ohne Glauben.