Paroles et traduction มนต์แคน แก่นคูน - ลำล่อง...บ้านเฮาหนาวแล้วบ่

ลำล่อง...บ้านเฮาหนาวแล้วบ่

ล่ะมาบัดนี้ ยามมีฝนสั่งฟ้าเอิ้นลาหมู่เด้อฝูงปลา
ข้าวอยู่นาขจีเขียว กองใบยามลมต้อง
ล่ะน้ำเต็มนา ปลามาบ้อน มาออนซอนขึ้นมันม่วน
ล่ะฟังเสียงฟ้าฮ้องฮวน คือสิลาจากแล้วว่าปีหน้าจังพบกัน เอ๋ย
ล่ะทุ่งอีสานยามนี้นั้น เห็นแล้วม่วนชวนหลงใหล
ยืนคันแทแนมไกลไกล นกไก่นาถลาล่อน
ล่ะเบิ่งพุ้นแหม พ่อใหญ่สาเพิ่นลงต้อน
ไปดักปลาบ่อนนาลุ่ม ข้าวแตกกอเขียวจุมกุ่ม
เสียงปลาเข็งดีดบ้อน ปลาซิวน้อยกะแฮงหลาย เอ๋ย

ล่ะคิดฮอดเด้ คิดฮอดน้องและอ้ายผู้ไกลถิ่นดินอีสาน
ไปทำงานอยู่เมืองไกล อยู่จั่งใด๋เอ๋ย น้อทางพุ้น
ล่ะข่าวทีวีซางมาวุ่น มีหลายซุมวุ่นหลายฝ่าย
ล่ะคันลำบากอยู่เมืองใหญ่
กลับอีสานบ้านเค้ามากินข้าวแม่นบายปลา
แล้วอยู่บ่อนใด๋ในแผ่นหล้า สิสุขทอดอกเฮือนเฮา
ยามใจเหงาให้คืนนา จ้ำป่นปลาก็สุขล้น
ชีวิตคนไทบ้านคนอีสานเว้ากันง่าย
มาเบิ่งเด้อยามตะเว็นค่อยบ่าย กอข้าวเขียวแสงแดดต้อง
โอ้ยมองแล้วกะแฮงงาม แล้วฝูงหมู่ปลาเต้นตื่นน้ำคันแทกิ่วสิบืนหนี

ปลาข่อตี้บืนตกหลุมพ่อใหญ่สาเพิ่นดักไว้
ล่ะแถวนาเทิงนาใต้ แนมไปไสน้ำล้นปรี่
เสียดายเด้ ปลาลูกคอกกะลงลี
เสียงพ่อลุงแม่ป้าเพิ่นถามทวงแม่นข่าวคราว
ล่ะถามข่าวถึงลูกเต้าสิมาบ่ออกพรรษา
ฝากเงินมาให้พอปุ๋ย แหน่บ่หนอลูกชายโต้น
ล่ะหน่อยบ่โดนเสียงกลองแลง ญาคูเจ้าดังมาก้องฮวนๆ

ได้ฟังแล้วซางมาม่วนคือดนตรีกล่อมทุ่ง เอ๋ยฟังแล้วแฮงสะออน เอ๋ย
ล่ะนี่หล่ะคำค่าก้อนท้องถิ่นดินอีสาน เป็นวิมานของคนจน
แม่นนั่งโพนกะสุขล้ำ ล่ะยามฝนลาปลาพอน้ำไหลลงซออยู่ก้นลี
กลับมาเด้อน้องพี่ แต่งชุดสีน้อโก้โก้
มาเดินผ่ายมายท่งนาเด้อคนไคเด้อ เด้อแฟนเด้อ

Напеваю... Дома холодно уже, нет?

Вот и настало время, когда дожди зовут небо попрощаться с косяками рыб.
Рис в поле зеленеет, листья колышутся на ветру.
Поля полны воды, рыба плещется, играет, как весело.
Слышу, как небо гремит, словно прощается, говоря: "Встретимся в следующем году".
Поля Исана сейчас – взгляд ласкает, душа радуется.
Стою у края поля, смотрю вдаль, полевые птицы взлетают.
Смотри, вон дедушка Са идёт с удочкой.
Идёт ловить рыбу в низине, где рис кустится зелёными кочками.
Слышно, как рыба плещется, мелкой рыбёшки видимо-невидимо.

Вспоминаю тебя, любимая, вспоминаю всех, кто далеко от родного Исана.
Работаете вдали от дома, как вы там, интересно?
Новости по телевизору всё тревожнее, столько разных групп, столько споров.
Если трудно в большом городе,
возвращайтесь в Исан, домой, к маминой еде и рыбе.
Где бы ты ни была на земле, нигде не будет так хорошо, как дома.
Когда грустно, возвращайся в поля, поешь рыбу с толчёным рисом – и душа радуется.
Жизнь в тайской деревне, в Исане, проста и понятна.
Посмотри, как красиво вечером, когда солнце освещает зелёные рисовые поля.
Ах, как красиво! Стайки рыб плещутся, бросаются врассыпную от берега.

Рыба-змееголов прыгает в ловушку, которую поставил дедушка Са.
На полях вверху и внизу, куда ни глянь, вода разлилась.
Жаль, что мальки уплывают вниз.
Дяди и тёти спрашивают, передают привет.
Спрашивают про детей, приедут ли они на праздник окончания сезона дождей.
Пришлют ли денег на удобрения, мой дорогой сынок.
Скоро зазвучат вечерние барабаны, голос монахов разнесётся по округе.

Как же приятно это слушать, словно музыка льётся над полями. Как же душевно.
Вот она, настоящая ценность родного Исана, рай для бедняков.
Даже сидя на веранде, чувствуешь себя счастливым. Когда дожди уходят, рыба уплывает вниз по течению, оставаясь в низинах.
Возвращайся, милая, нарядись во что-нибудь красивое.
Пойдём гулять по полям, дорогая, моя любовь.