Paroles et traduction มนต์แคน แก่นคูน - สัญญาขี้ถ่านไฟ

สัญญาขี้ถ่านไฟ

หลังงานปีใหม่
เจ้าหายไปพร้อมรถผ้าป่า
ทิ้งอ้ายคอยตั้งตา
ไว้กับสัญญาฮอยขี้ถ่านไฟ
บนขื่อเถียงนา
ให้อ้ายแนมถ่ายามน้องอยู่ไกล
แต่ดนแล้วเด้ที่รอข่าวใจ
ขัดข้องบ่อนใด๋คือบ่สื่อสาร

เถียงนาหลังเก่าอ้ายแวะพักเซา
ยามเดินผ่านไป
เห็นฮอยดำถ่านไฟ
พร้อมรูปหัวใจเฮาสองเคียงกัน
ปลื้มใจชั่วคราว
ก็ถูกความเหงารุมเร้าเนิ่นนาน
เปลี่ยนเบอร์เงียบหายตัดใยฮักกัน
บ่มีสัญญาณย้ำมาบอกเตือน

คืนลมฝนซา
สัญญาถ่านไฟเฮาวาด
ฮอยจางเหลือเพียงรางเลือน
คล้ายมาข่าวใจว่า
แฟนอ้ายเริ่มคิดบิดเบือน
ลมทุ่งพัดเหงา
หอบความช้ำเตือน
ฟ้าฮ้องสั่งเหมือนเจ้าเอิ้นสั่งคำ

เสียงเขียดจนาฮ้องดัง
มาอยู่ข้างคันแท
ตกแลงมาฟ้าสีแหล่ๆ
คึดฮอดหลายแท้ผู้แก้มอ่ำถ่ำ
ยังคอยเด้อหล้า
ให้ฟ้าวกลับมาดั่งเคยเอ่ยคำ
อย่าให้ใจฮักเฮากลายเป็นช้ำ
เหลือเพียงสีดำ คือขี้ถ่านไฟ

คืนลมฝนซา
สัญญาถ่านไฟเฮาวาด
ฮอยจางเหลือเพียงรางเลือน
คล้ายมาข่าวใจว่า
แฟนอ้ายเริ่มคิดบิดเบือน
ลมทุ่งพัดเหงา
หอบความช้ำเตือน
ฟ้าฮ้องสั่งเหมือนเจ้าเอิ้นสั่งคำ

เสียงเขียดจนาฮ้องดัง
มาอยู่ข้างคันแท
ตกแลงมาฟ้าสีแหล่ๆ
คึดฮอดหลายแท้ผู้แก้มอ่ำถ่ำ
ยังคอยเด้อหล้า
ให้ฟ้าวกลับมาดั่งเคยเอ่ยคำ
อย่าให้ใจฮักเฮากลายเป็นช้ำ
เหลือเพียงสีดำ คือขี้ถ่านไฟ

Обещание, написанное угольком

После новогоднего праздника
Ты уехала с процессией, собиравшей пожертвования
Оставив меня с надеждой,
С обещанием, начертанным угольком от костра
На стропиле нашей хижины.
Чтобы я смотрел на него, когда ты далеко.
Но давно уже жду вестей от тебя,
Что случилось, почему не пишешь?

В старую хижину я захожу отдохнуть,
Когда прохожу мимо.
Вижу черный след от угля,
Рисунок сердца, нашего с тобой.
Радость мимолетна,
И тоска одолевает меня.
Сменила номер, пропала, разорвала нить нашей любви,
Никакого знака, ни слова.

Ночью дождь стихает,
Наше угольное обещание,
След его блекнет, исчезает.
Словно весть дошла,
Что любимая моя передумала.
Степной ветер-одиночка
Приносит боль,
Гром гремит, словно ты зовешь.

Лягушки квакают громко,
У самой кромки поля.
Вечереет, небо краснеет,
Очень скучаю по тебе, моя краснощекая.
Все еще жду тебя, милая,
Чтобы ты вернулась, как обещала.
Не дай нашей любви превратиться в боль,
Оставив лишь черный цвет, как уголь от костра.

Ночью дождь стихает,
Наше угольное обещание,
След его блекнет, исчезает.
Словно весть дошла,
Что любимая моя передумала.
Степной ветер-одиночка
Приносит боль,
Гром гремит, словно ты зовешь.

Лягушки квакают громко,
У самой кромки поля.
Вечереет, небо краснеет,
Очень скучаю по тебе, моя краснощекая.
Все еще жду тебя, милая,
Чтобы ты вернулась, как обещала.
Не дай нашей любви превратиться в боль,
Оставив лишь черный цвет, как уголь от костра.