แอน ธิติมา - ยังไม่ชิน - traduction des paroles en anglais

Paroles et traduction แอน ธิติมา - ยังไม่ชิน




ยังไม่ชิน
I'm Not Used to It Yet
มันดูแปลกไปที่ต้องเหลือคนเดียว
It feels strange to be alone now
เคยมีแต่เธอที่กุมแขนเดินเกี่ยว
I used to have you holding my arm and linking yours
ไม่เหงาคนเดียวแบบนี้
I'm not used to being lonely like this
ทำใจลำบากให้ลืมภาพวันนั้น
It's hard to make my heart forget the memories of that day
ไม่รู้จะลบมันอย่างไร
I don't know how to erase them
เวลาเดินผ่านที่เดิมที่เคยไป
Every time I pass by the places we used to go to
เจ็บปวดในใจยังไงไม่รู้
I feel a pain in my heart I can't explain
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
ที่ต้องเจอความรู้สึกนี้
To having to face this feeling
เพราะวันนี้ไม่มีเธออยู่
Because today, you're not here with me
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
จนอยากหลับตาไม่อยากรู้
I want to close my eyes and not know
ว่ามันเหงาสักเท่าไหร่
How lonely it really is
กลายเป็นอีกคนที่ดูเศร้าซึมไป
I've become another person who looks sad and depressed
เจอใครต่อใคร
When I see people
ไม่คุยเล่นเหมือนเคย
I don't talk to them like I used to
จะนานเท่าไหร่ก็ยังไม่รู้เลย
I don't know how long it will take
ที่ฉันจะชินสักที
For me to finally get used to this
ทำใจลำบากให้ลืมภาพวันนั้น
It's hard to make my heart forget the memories of that day
ไม่รู้จะลบมันอย่างไร
I don't know how to erase them
เวลาเดินผ่านที่เดิมที่เคยไป
Every time I pass by the places we used to go to
เจ็บปวดในใจยังไงไม่รู้
I feel a pain in my heart I can't explain
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
ที่ต้องเจอความรู้สึกนี้
To having to face this feeling
เพราะวันนี้ไม่มีเธออยู่
Because today, you're not here with me
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
จนอยากหลับตาไม่อยากรู้
I want to close my eyes and not know
ว่ามันเหงาสักเท่าไหร่
How lonely it really is
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
ที่ต้องเจอความรู้สึกนี้
To having to face this feeling
เพราะวันนี้ไม่มีเธออยู่
Because today, you're not here with me
ก็มันไม่ชิน
I'm not used to it
จนอยากหลับตาไม่อยากรู้
I want to close my eyes and not know
ว่ามันเหงาสักเท่าไหร่
How lonely it really is





Writer(s): Narongvit Techatanawat, Anurak Sae-lee


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.