Текст песни и перевод на немецкий Carabao - แม่สาย

แม่สาย

ฟากฟ้ายามเย็นเห็นแสงรำไร
อาทิตย์จะลับโลกไป พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา
หมู่มวนวิหก เหินลมอยู่กลางเวหา
จะกลับคืนสู่ชายคา ชายป่าคือแหล่งพักพิง

แล้วน้องนางใยไม่เห็นกลับมา
จากไปตั้งหลายปีกว่า ท้องนาบ้านเราเหงาจัง
ลมหนาวพัดโบกโยกเรือนจนคล้ายจะพัง
ผู้เฒ่าตายายลงนั่งเหม่อรอด้วยใจเลื่อนลอย

นกน้อยจากท้องนาราคาถูก เธอเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่ขายไป
กตัญญูบิดา มารดาปานใด แม่สายจากเมืองเจียงฮาย
ต้องไปสู่สังคมทราม

เมื่อรู้สึกตัวก็สายเกินไป
หมื่นพันที่เธอผ่านชาย หัวใจเธอจึงเย็นชา
สังคมกระหน่ำซ้ำสองเธอต้องติดยา
ไม่คิดห้วนคืนบ้านนา ปรารถนาเพียงยาเมา

ผู้เฒ่าล้มป่วยคนช่วยไปบอก
เธอจึงจากเมืองบางกอก หวังไปให้ทันเวลา
เอายาไปฝากเอาหมากเอาพลูเสื้อผ้า
แม่สายที่เธอจากมา เหมือนว่าจากว่าสายเกินไป

นกน้อย กลับมาแค่ทันพระสวด
ใครเล่าเจ็บปวด รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ
สังคมเมืองไทย ใครฟังเค้าคงไม่เชื่อ
ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ ให้กับชายที่อู้บ่อจาง

Mae Sai

Der dämmernde Himmel zeigt schwaches Licht,
die Sonne wird untergehen, der Mond wird aufgehen.
Viele Vögel fliegen hoch am Himmel,
kehren zurück zu den Dächern, der Waldrand ist ihre Zuflucht.

Warum, mein Lieb, bist du noch nicht zurückgekehrt?
Du bist seit vielen Jahren fort, unser Reisfeld und unser Zuhause sind so einsam.
Der kalte Wind weht und schüttelt das Haus, bis es fast einstürzt.
Die Alten sitzen da und starren sehnsüchtig und warten mit unsicherem Herzen.

Kleiner Vogel, vom Reisfeld für wenig Geld verkauft, du bist das Kind, das von den Eltern verkauft wurde.
Wie groß auch immer die Dankbarkeit gegenüber Vater und Mutter sein mag, Mae Sai aus Chiang Rai,
musstest du in eine verkommene Gesellschaft gehen.

Als du zur Besinnung kamst, war es zu spät.
Zehntausende Männer hast du erlebt, dein Herz wurde kalt.
Die Gesellschaft schlug dich wiederholt, du wurdest drogenabhängig.
Du dachtest nicht daran, zum Reisfeld zurückzukehren, verlangtest nur nach Rauschmitteln.

Die Alten wurden krank, jemand half und benachrichtigte dich.
Du verließest Bangkok, in der Hoffnung, rechtzeitig anzukommen.
Du brachtest Medizin, Betelnüsse, Kleidung,
Mae Sai, das du verlassen hattest, es scheint, als wärst du zu spät gekommen.

Kleiner Vogel, du kamst gerade noch rechtzeitig zur Gebetszeremonie.
Wer empfindet solchen Schmerz, solchen Kummer wie das Mädchen aus dem Norden?
Die thailändische Gesellschaft, wer es hört, wird es wohl nicht glauben.
Sie haben das Mädchen aus dem Norden an Männer verkauft, die kein klares Wort sprechen.