Osobowy - CoMa перевод на немецкий

Osobowy

Wrzesień znośny, październik owszem,
Listopad!
Tydzień wystarczył by kształty
Spłynęły do stóp.
Pociąg przemieszcza się
Z Gdańska do Tczewa,
Na przemian domy,
Na przemian drzewa
Po łukach wślizgują się w noc.
Przedział na przestrzał
Rozpięty przez pola,
Ostatnie krowy
Do okien wzrokiem, bez przeszkód.
Z rytmicznym łoskotem
Kołysze się w głowie
O tory bez wspomnień pospieszny wagon bzdur.
Niejedna urośnie w rozmiary dostojne
By żuć ją pokornie i czuć
Jak namolnie
Przemienia się w obraz lub kształt perspektywy,
Konstrukcji ulotnych prawda
Konstrukcję ulotne jak stacje za oknem
Chwilowo wgniatają się w mózg.
I gdyby chcieć zostać
W Cieplewie, Skowarczu
Na dłużej i bardziej
I gdyby chcieć sprostać
To cóż?
Grubas na przeciw wyjarał pół paczki,
A pety dogasza w kubeczkach od kawy,
Lecz inne przedziały obsrane są ludźmi jak ul.
Za chwilę wysiądę
I nie dam mu w mordę
I będę go wchłaniał
Ze smrodem ubrania i niósł przez perony
Bo w Tczewie przesiadam się znów.
Jest tylko jedna słodka perspektywa
Tego się trzymam,
Nadymam po brzegi
I mam
Że, w monopolu zakupię pół litra
Wypiję i przyznam
Że, po co się spinać
Aż tak?

Listopad receptorów.
Listopad semaforów.
Niespieszny osobowy trans.

Personenzug

September erträglich, Oktober gewiss,
November!
Eine Woche reichte, damit die Formen
zu den Füßen flossen.
Der Zug bewegt sich
von Danzig nach Tczew,
abwechselnd Häuser,
abwechselnd Bäume
gleiten in Bögen in die Nacht.
Das Abteil quer durch
gespannt über die Felder,
die letzten Kühe
starren ohne Hindernisse zum Fenster.
Mit rhythmischem Getöse
schaukelt es im Kopf
auf Schienen ohne Erinnerungen, ein Eilzug voller Unsinn.
Manch einer wird zu stattlicher Größe heranwachsen,
um ihn demütig zu kauen und zu fühlen,
wie er sich aufdringlich
in ein Bild oder eine Form der Perspektive verwandelt,
flüchtige Konstruktionen, meine Wahrheit,
flüchtige Konstruktionen wie Bahnhöfe vor dem Fenster
drücken sich kurzzeitig ins Gehirn.
Und wenn man bleiben wollte
in Cieplewo, Skowarcz,
länger und mehr,
und wenn man dem gerecht werden wollte,
was dann?
Der Dicke gegenüber hat eine halbe Schachtel geraucht,
und die Kippen drückt er in Kaffeebechern aus,
aber die anderen Abteile sind voll mit Menschen wie ein Bienenstock.
Gleich steige ich aus
und schlage ihm nicht ins Gesicht
und werde ihn in mich aufnehmen
mit dem Gestank seiner Kleidung und ihn über die Bahnsteige tragen,
denn in Tczew steige ich wieder um.
Es gibt nur eine süße Perspektive,
daran halte ich mich fest,
fülle mich bis zum Rand
und habe,
dass ich im Spirituosenladen einen halben Liter kaufe,
ihn austrinke und zugebe,
dass, wozu sich so aufregen,
Liebling?

November der Rezeptoren.
November der Signale.
Gemächlicher Personenzug-Trance.