Текст песни и перевод на немецкий Coma - Turbacz

Turbacz

Przykleiła się na necie
Okazja, na czacie, Magda,
Na fesie, na żarty niby się tak
Po prostu z nudów zaczęła
Popisać, zaczęła napraszać, zapraszać...
To ja Okej.

I spać nie można było w noc,
Pod drzącej się energii prąd,
Jak pod strumienia prąd,
Podchodzić zaczęło zimnej
Kamienie śliskie ten strumień
Ze świeżej czapy na Turbaczu
Dopiero co liźniętej kwietniem,
To wiesz jak lodowaty,
Ach ciężko było iść,
Oddychać, ledwo co,
Lodowy sok,
Lowy mur,
Przejrzyste szkło.
I głową w prąd,
Tylko na chwilę
Potem parskanie
Szybki oddech
I nawet ból, nawet niepokój
O głowę, nie o myśli,
O głowę!

Jednak radość,
Że się wkroczyło,
Że się człowiek odważył
Do strumienia w kwietniu
Na golasa całkiem, w górach
Wleźć by
Przeżyć chrzest, lodowy czysty, z gór.
Ale to nie był turbacz,
To było jakby to samo.
Ale to nie był potok,
To była tylko ta moc,
Mrożące obezwładnienie,
I właśnie taka myśl mi przyszła,
Żeby ze sobą te dwie
Rzeczy porównać, powiązać w tekście.

Nie mogłem spać
A to jedynie była pierwsza noc
Utkałem plan,
Że się koniecznie trzeba spotkać
I już się spotykałem
W myślach i wszystkie wyobrażenia
Z tym związane przyszły same,
Same...

Ale mnie strasznie
W bok zaczęła żona uwierać.
Nawet chrząkała gniewie
Przez sen.
Nie mogłem spać ale już raczej z nerw,
Już raczej z nerw na siebie,
Czy nie wiem na co, na żonę,
Że co? Że się przez sen na drugi bok wywraca?
Trzy dni tak miałem, trzy noce.
Nawet wyszedłem na miasto,
Żeby się przejść, żeby zobaczyć,
Żeby się przejść, żeby zobaczyć,
Żeby zobaczyć, żeby zobaczyć
A zaczął już listopad skręcać w zimę.

Turbacz

Im Netz hat sie sich an mich geklebt,
eine Gelegenheit, im Chat, Magda,
auf Facebook, zum Spaß, so schien es,
einfach aus Langeweile hat sie angefangen
zu schreiben, hat angefangen zu drängen, einzuladen...
Also gut, sagte ich.

Und ich konnte nachts nicht schlafen,
unter dem Strom zitternder Energie,
wie unter dem Strom eines Baches,
begann es kalt zu werden,
glitschige Steine, dieser Bach
von der frischen Kappe auf dem Turbacz,
erst kürzlich vom April geküsst,
du weißt, wie eiskalt,
ach, es war schwer zu gehen,
zu atmen, kaum,
eisiger Saft,
eisige Mauer,
durchsichtiges Glas.
Und mit dem Kopf gegen den Strom,
nur für einen Moment,
dann prusten,
schnelles Atmen,
und sogar Schmerz, sogar Unruhe
um den Kopf, nicht um die Gedanken,
um den Kopf!

Aber Freude,
dass man eingetreten ist,
dass man sich getraut hat,
in den Bach im April,
ganz nackt, in den Bergen,
einzusteigen, um
die Taufe zu erleben, eisig, rein, aus den Bergen.
Aber das war nicht der Turbacz,
es war wie dasselbe.
Aber das war kein Bach,
es war nur diese Kraft,
die eisige Lähmung,
und genau dieser Gedanke kam mir,
diese beiden
Dinge zu vergleichen, im Text zu verbinden.

Ich konnte nicht schlafen,
und das war erst die erste Nacht,
ich spann einen Plan,
dass wir uns unbedingt treffen müssen,
und schon traf ich mich
in Gedanken und alle Vorstellungen,
die damit verbunden sind, kamen von selbst,
von selbst...

Aber meine Frau
fing schrecklich an, mich in die Seite zu stechen.
Sie räusperte sich sogar wütend
im Schlaf.
Ich konnte nicht schlafen, aber eher vor Nervosität,
eher vor Nervosität über mich selbst,
oder ich weiß nicht worüber, über meine Frau,
was denn? Dass sie sich im Schlaf auf die andere Seite dreht?
Drei Tage lang ging das so, drei Nächte.
Ich bin sogar in die Stadt gegangen,
um spazieren zu gehen, um zu sehen,
um spazieren zu gehen, um zu sehen,
um zu sehen, um zu sehen,
und der November begann schon, sich in den Winter zu verwandeln.