Текст песни и перевод на английский Renata Przemyk - Moneta

Moneta

Czekam tam gdzie upadłam
Ulica schody chodnik albo stadion
Przecież nie muszę leżeć
Wystarczy żeby zechciał we mnie ktoś uwierzyć

Jestem wciąż trochę warta
Choć mnie wydarła z czyichś spodni losu karta
Może nominał skromny
Ale mój duch tuż pod awersem tkwi ogromny

Chodzisz sobą zmęczony
I mógłbyś umrzeć choćby dziś lecz za miliony
One wciąż tkwią w mennicy
A ja tymczasem choć dziewica na ulicy

Kopiesz po trotuarze
Zaledwie małą cząstkę o fortunie marzeń
Nie chcesz mnie mieć przy sobie
Więc skromnym kołem dalej staczam się

Pochyl się
Z ziemi podnieś właśnie mnie
Czasem warto dla dwóch groszy
Zrobić jakiś ludzki gest

Leżę czyżby daremnie
Zaczynam mśleć że świat mógłby żyć beze mnie
Lepiej trwać monotonnie
Czy może w szczęście późne lecz dozgonne?

Stopa niezbyt wysoka
Lecz nie tak niska żeby mogła mnie pokochać
Zbliża się nieuchronnie
Czy zechce podnieść czy też może przejdzie po mnie?

Nowe już mam schronienie
Lecz liczę się z tym że na drobne mnie rozmieni
Przecież za szczęście proste
Zapłacić słono przyszło wielu moim siostrom

Ty chociaż mnie nie chciałeś
Żałujesz teraz bo już wiesz jak wiele miałeś
Dobra moneta zawsze
Jest lepsza gdy ją inny ma

Coin

I wait where I fell
Street, stairs, sidewalk, or stadium
I don't have to lie here
It's enough for someone to believe in me

I'm still worth something
Though the card of fate pulled me from someone's pocket
Maybe a modest denomination
But my spirit, huge, lies just beneath the obverse

You walk around tired of yourself
And you could die even today, but for millions
They are still in the mint
And meanwhile, though a virgin, I'm on the street

You kick the pavement
Just a small fraction of a dream fortune
You don't want me with you
So I keep rolling, a humble coin

Bend down
Pick me up from the ground
Sometimes it's worth it, for a few pennies
To make a human gesture

Am I lying here in vain?
I'm starting to think the world could live without me
Better to endure monotony
Or perhaps late but everlasting happiness?

A foot not too high
But not so low that it could love me
It's approaching inevitably
Will it pick me up or maybe step on me?

I have a new shelter now
But I reckon I'll be broken into small change
After all, for simple happiness
Many of my sisters had to pay dearly

You didn't want me
Now you regret it, because you know how much you had
A good coin is always
Better when someone else has it