Kasbah - Social Waste перевод на немецкий

Kasbah

Τραβούσαμε με βήμα αργό προς την Κασμπά
Φέσι αλγερίνικο φορούσε ο συνοδός μου
Το στίχο ποίηση το λαμπρότερό σου δώσμου
Για να ιστορήσω κάποια πράγματα θαμπά

Ο ανήφορος ψηλός πολύ και σκαλωτός
Αρχαία γιομάτος μαγαζιά κι οπλοπωλεία
Η παραλία κάτου φαινόταν με τα πλοία
Κι ένας πολύγλωσσος που ερχόταν συφερτός

Μαύρες γυναίκες, στολισμένες με λευκά
Αλγερινές που εθορυβούσαν κι εγελούσαν
Και ναυτικοί από ξένες χώρες που φορούσαν
Κάσκες παράδοξες και ρούχα τροπικά

Σπίτια παλιά, δίχως παράθυρα, ψηλά
Κι απά σε πέτρινα πεζούλια καθισμένες
Πατρόνες γριές, σαν από κόλαση βγαλμένες
Παίζανε ζάρια και τραβούσανε λουλά

Μες σε κοιτώνες χωρισμένους, σκοτεινούς
Απάνου σε φαρδιά και βρώμικα κρεββάτια
Άσπρες και μαύρες, με φρικτά κι άφωτα μάτια
Δίχως ορίζοντα και δίχως ουρανούς

Μέσα στο νούμερο "Ταλαάτ" ένα λευκό
Κορμί γυναίκας σ' ένα ολόμαυρο μεντέρι
Στα χέρια της παίζει με τέχνη ένα μαχαίρι
Κι ένα χοντρό βιβλίο διαβάζει, παλαιικό

Με χαιρετά με μιαν ευχήν αραβική
Και μου μιλεί από κάθε γλώσσα λίγα λόγια
Που της εμάθαν μες τα ξένα καταγώγια
Όσοι κοιμήθηκαν μαζί της ναυτικοί

Όμως κρατά μετά τα χείλη της κλειστά
Αν μείνεις -μου 'πε- τ' όνομά μου μη ρωτήσεις
Μισώ τις μάταιες τις εξομολογήσεις
Και των αντρών τα μάταια λόγια τα ζεστά

Μείναμε δίχως να μιλάμε ως την αυγή
Κι όταν επλήρωσα και κίνησα να φύγω
Κουδούνισε τα χρήματα στο χέρι λίγο
Και μου τα πέταξε στο πρόσωπο με οργή

Και μου πε: "Αν ζήσατε πολύ στους τροπικούς
Κι αν εδιαβάσατε παράξενα βιβλία
Μάθατε μόνο να οδηγάτε αργά τα πλοία
Στους χάρτες σκύβοντας τους Μερκατορικούς"

Αλλά το ασάλευτο ταξίδι των πορνών
Ποιός από σας, τυφλοί, ποτέ το βλέπει;
Ο μεσονύχτιος ήλιος πάντοτε το σκέπει
Και τ' άστρο κάποιων άγνωστών σας ουρανών

Εβγήκα. Απέξω από την πόρτα της σειρά
Προσμέναν Γάλλοι, Εγγλέζοι και Σενεγαλέζοι
Κι αυτή κλεισμένη το μαχαίρι της να παίζει
Πετώντας το στον τοίχο τούτη τη φορά

Κι ετράβηξα τρεκλίζοντας με βήμα αργό
Ώσπου έφτασα, με τη βοήθεια του κυρίου
Απ' την αρχαία πολιτεία του Αλγερίου
Στο ξεβαμμένο μας τεράστιο φορτηγό

Kasbah

Wir schlenderten langsam zur Kasbah hinauf
Mein Begleiter trug einen algerischen Fes
Gib mir deinen strahlendsten Vers, deine Poesie
Um einige verschwommene Dinge zu erzählen

Der Anstieg war sehr hoch und stufig
Voll mit alten Läden und Waffengeschäften
Der Strand unten war mit den Schiffen zu sehen
Und ein Vielsprecher, der sich näherte

Schwarze Frauen, geschmückt mit Weiß
Algerierinnen, die lärmten und lachten
Und Matrosen aus fremden Ländern, die trugen
Seltsame Helme und tropische Kleidung

Alte Häuser, ohne Fenster, hoch
Und oben auf steinernen Bänken sitzend
Alte Patroninnen, wie aus der Hölle entsprungen
Spielten Würfel und rauchten Wasserpfeife

In abgetrennten, dunklen Schlafsälen
Auf breiten und schmutzigen Betten
Weiße und Schwarze, mit schrecklichen und lichtlosen Augen
Ohne Horizont und ohne Himmel

Im Zimmer Nummer "Talaat" ein weißer
Frauenkörper auf einer rabenschwarzen Matratze
In ihren Händen spielt sie geschickt mit einem Messer
Und liest ein dickes, altertümliches Buch

Sie begrüßt mich mit einem arabischen Segenswunsch
Und spricht zu mir in jeder Sprache ein paar Worte
Die sie in fremden Spelunken gelernt hat
Von all den Matrosen, die mit ihr schliefen

Aber danach hält sie ihre Lippen geschlossen
"Wenn du bleibst", sagte sie, "frage nicht nach meinem Namen
Ich hasse eitle Geständnisse
Und die eitlen, warmen Worte der Männer"

Wir blieben, ohne zu sprechen, bis zum Morgengrauen
Und als ich bezahlte und mich zum Gehen wandte
Ließ sie das Geld in ihrer Hand ein wenig klimpern
Und warf es mir voller Zorn ins Gesicht

Und sie sagte: "Wenn ihr lange in den Tropen gelebt habt
Und wenn ihr seltsame Bücher gelesen habt
Habt ihr nur gelernt, die Schiffe langsam zu steuern
Indem ihr euch über die Mercator-Karten beugt"

Aber die unbewegliche Reise der Huren
Wer von euch, ihr Blinden, sieht sie jemals?
Die Mitternachtssonne verdeckt sie immer
Und die Sterne einiger euch unbekannter Himmel

Ich ging hinaus. Draußen vor ihrer Tür eine Reihe
Warteten Franzosen, Engländer und Senegalesen
Und sie, eingeschlossen, spielte mit ihrem Messer
Warf es diesmal an die Wand

Und ich taumelte mit langsamen Schritten davon
Bis ich, mit Hilfe des Herrn
Aus der alten Stadt Algier
Unser riesiges, verblichenes Frachtschiff erreichte