Στη γιορτή της ουτοπίας - Social Waste перевод на немецкий

Στη γιορτή της ουτοπίας

Θα'τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα'τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, κράτος κλειστόν και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει

Όσο σιμώνω μακραίνει κι έτσι ποτέ δεν τη φτάνω
Άπιαστη, ωραία ουτοπία- καλά τα λέει ο Γκαλεάνο
Μα όταν γιορτάζει καινούριους δρόμους μου τάζει
Κι αρχίζω πάλι να πιστεύω πως ο κόσμος αλλάζει
Κι αμφισβητώ τον Κεμάλ, αμφισβητώ και το Μάνο
Στέκω στις μύτες των ποδιών αλλά και πάλι δε φτάνω
Είν' το παιχνίδι παλιό κι αν θες το νόημα να βρούμε
Πρέπει λιγάκι ακόμα ψηλότερα να σηκωθούμε
Οι ποιητές μας τα 'χουν πει, του παιχνιδιού τους κανόνες
Τους έχουν γράψει με πορφυρή μελάνη οι αιώνες
Όπως και τότε στη Χιλή, θα 'τανε once Setiembre
Κι είπες χαλάλι, και hasta la victoria siempre
Ή σαν και τώρα που μου 'παν πως σ'είδανε στην Ινδία
Μάζευες ήλιο κι αέρα μ' όλη την ξυπολυταρία
Με ένα κόκκινο μπερέ σ'είχανε δει μια φορά
Ήσουνα λέξη στο στόμα του Thomas Sankara
Κι ακόμα τώρα σε βλέπουν κι όλο τον κόσμο ρωτάνε
Οι Δον Κιχότοι κι οι Σάντσοι που πάνε;
Γίνεσαι μάϊσα σελήνη, νύχτα χαράζεις πορεία
Και την ημέρα αφήνεις και ταξιδεύουμε στ'αστεία

Θα'τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα'τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, κράτος κλειστόν και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει

Σ'έχω γυρέψει καιρό, πήρα από πίσω τα ίχνη
Σ' έψαξα μέχρι την Τσιάπας, αντάρτες μες στην ομίχλη
Στο Σύνταγμα στην πλατεία σε ψηλαφίσαν μιλιούνια
Και πιο πριν στην Ιβηρική, plazas del Sol και Catalunya
Στο Μισίρι και στο Τούνεζι ήσουν φλόγα και φως
Στο Μεξικό σε βγάλανε #YoSoy132
Ρίχνει τα πέπλα η Σαλώμη, το κεφάλι στο πιάτο
Μα δε μασάει, αντιστέκεται το precariato
Εργάτες στη Χαλυβουργία, απεργία cabrones!
Και ανθρακωρύχοι στην Asturias, "... hasta los cojones"
Φοιτητές στο Σαντιάγκο και στο Μοντρεάλ
Γιατί η παιδεία είναι αγαθό δημόσιο και δωρεάν
Στην Αργεντίνα οδοφράγματα σαν τον παλιό καιρό
Στην Cochabamba δεν πουλιέται ρε κουφάλες το νερό
Σαν Μάη του '68 χρόνια να 'ρθεις σε περιμένω
Σαν τραγούδι του Oscar Chavez απαγορευμένο
Ήσουν βιβλίο που το βάλαν φυλακή στην Τουρκία
Και ανταποκριτής νεκρός στη Χομς στη Συρία
Αλλού σε λένε Ζαπάτα κι αλλού Τουπακ Κατάρι
Αλλού Σαντίνο, Αλλού Τσε, και στην Ελλάδα Άρη

Θα'τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα'τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, κράτος κλειστόν και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει

Beim Fest der Utopie

Es könnte ein Sonntag gewesen sein, oder ein Montag
In einem Gedicht von Lorca, auf den Gemälden von Rivera
Im Meer von Hikmet, in den Worten von Galeano
Und bevor ich dich richtig finde, verliere ich dich immer
Es könnte ein Werktag gewesen sein, vielleicht auch ein Feiertag
Plakate, Banner, Staat geschlossen und Streik
In einer Strophe von Akis Panos oder Rasoulis, der schreit
Und doch ändert es sich, Kemal, und doch ändert es sich

Je näher ich komme, desto mehr entfernt sie sich, und so erreiche ich sie nie
Unerreichbare, schöne Utopie – Galeano hat Recht
Aber wenn sie feiert, verspricht sie mir neue Wege
Und ich fange wieder an zu glauben, dass sich die Welt verändert
Und ich zweifle an Kemal, ich zweifle auch an Manos
Ich stelle mich auf die Zehenspitzen, aber ich erreiche dich immer noch nicht
Es ist ein altes Spiel, und wenn du die Bedeutung finden willst
Müssen wir uns noch ein wenig höher erheben
Unsere Dichter haben es uns gesagt, die Regeln des Spiels
Sie wurden von den Jahrhunderten mit purpurner Tinte geschrieben
Wie damals in Chile, es war wohl *once* September
Und du sagtest, es sei egal, und *hasta la victoria siempre*
Oder wie jetzt, als man mir sagte, man hätte dich in Indien gesehen
Du sammeltest Sonne und Luft mit all den Barfüßigen
Mit einer roten Baskenmütze hat man dich einmal gesehen
Du warst ein Wort auf den Lippen von Thomas Sankara
Und immer noch sehen sie dich und fragen die ganze Welt
Die Don Quijotes und Sanchos, wohin gehen sie?
Du wirst zum Vollmond, nachts zeichnest du den Weg
Und tagsüber lässt du los, und wir reisen im Scherz

Es könnte ein Sonntag gewesen sein, oder ein Montag
In einem Gedicht von Lorca, auf den Gemälden von Rivera
Im Meer von Hikmet, in den Worten von Galeano
Und bevor ich dich richtig finde, verliere ich dich immer
Es könnte ein Werktag gewesen sein, vielleicht auch ein Feiertag
Plakate, Banner, Staat geschlossen und Streik
In einer Strophe von Akis Panos oder Rasoulis, der schreit
Und doch ändert es sich, Kemal, und doch ändert es sich

Ich habe dich lange gesucht, ich folgte deinen Spuren
Ich suchte dich bis nach Chiapas, Rebellen im Nebel
Auf dem Syntagma-Platz haben dich Millionen berührt
Und davor auf der Iberischen Halbinsel, *plazas del Sol* und Catalunya
In Ägypten und Tunesien warst du Flamme und Licht
In Mexiko nannten sie dich #YoSoy132
Salome wirft ihre Schleier, den Kopf auf dem Teller
Aber das Prekariat lässt sich nicht unterkriegen, es wehrt sich
Arbeiter im Stahlwerk, Streik, *cabrones*!
Und Bergleute in Asturien, "... *hasta los cojones*"
Studenten in Santiago und Montreal
Denn Bildung ist ein öffentliches und kostenloses Gut
In Argentinien Straßensperren wie in alten Zeiten
In Cochabamba wird das Wasser nicht verkauft, ihr Idioten
Wie im Mai '68, ich warte darauf, dass du kommst
Wie ein verbotenes Lied von Oscar Chavez
Du warst ein Buch, das in der Türkei ins Gefängnis gesteckt wurde
Und ein toter Korrespondent in Homs, Syrien
Anderswo nennen sie dich Zapata und anderswo Tupac Katari
Anderswo Sandino, anderswo Che, und in Griechenland Aris

Es könnte ein Sonntag gewesen sein, oder ein Montag
In einem Gedicht von Lorca, auf den Gemälden von Rivera
Im Meer von Hikmet, in den Worten von Galeano
Und bevor ich dich richtig finde, verliere ich dich immer
Es könnte ein Werktag gewesen sein, vielleicht auch ein Feiertag
Plakate, Banner, Staat geschlossen und Streik
In einer Strophe von Akis Panos oder Rasoulis, der schreit
Und doch ändert es sich, Kemal, und doch ändert es sich