Текст песни и перевод на английский Wojciech Młynarski - Co by tu jeszcze

Co by tu jeszcze

Słów kilka w sprawie grupy facetów chcę tu wyglosić
lecz zacząć muszę nie od konkretów, lecz od przeprosin.

Skruszon szalenie o przebaczenie pokornie proszę,
że troszkę pieprzna będzie balladka, którą wygłoszę,

lecz mam nadzieję, że choć się w słowie tutaj nie pieszczę,
to wybaczycie mi to, Panowie, raz jeden jeszcze.

A więc: faceci wokół się snują co są już tacy,
że czego dotkną, zaraz zepsują. W domu czy w pracy

gapią się w sufit, wodzą po gzymsie wzrokiem niemiłym.
Na niskich czołach maluje im się straszny wysiłek,

bo jedna myśl im chodzi po głowie, którą tak streszczę:
"Co by tu jeszcze spieprzyc, Panowie? Co by tu jeszcze?"

Czasem facetów, by mieć to z głowy, ktoś tam przerzuci
do jakiejś sprawy, co jest na oko nie do popsucia...

Już się prężą mózgów szeregi, wzrok się pali,
już widzimy, żeśmy kolegi nie doceniali.

A oni myślą w ciszy domowej czy w mózgów treście:
"Co by tu jeszcze spieprzyc, Panowie? Co by tu jeszcze?"

Lecz choć im wszystko jak z płatka idzie - sprawnie i krótko,
czasem faceci, gdy nikt nie widzi westchną cichutko.

Bo mając tyle twórczych pomysłów, takie zdolności,
martwią się, by im czasem nie przyszło tkwić w bezczynności.

A brak wciąż wróżki, która nam powie w widzeniu wieszczem:
"Jak długo można pieprzyć, Panowie? No jak długo jeszcze?!"

Pozwólcie proszę, że do konkretów przejdę na koniec.
Okażmy serce dla tych facetów, zewrzyjmy dłonie, weźmy się w kupę,

bo w tym jest sedno, drodzy rodacy by się faceci czuli potrzebni
w domu i w pracy.

Niechaj ta myśl im wzrok rozpromienia, niech zatrą ręce,
że tyle jeszcze jest do spieprzenia, a będzie więcej.

What Else Could We Mess Up?

I'd like to say a few words about a certain group of guys,
but I must begin not with specifics, but with an apology.

Deeply contrite, I humbly ask for your forgiveness, my dear,
for the ballad I'm about to deliver will be a bit spicy,

but I hope that even though my words may not be gentle,
you'll forgive me this, ladies, just one more time.

So: there are guys lurking around, of a particular kind,
that whatever they touch, they immediately ruin. At home or at work,

they stare at the ceiling, cast their unpleasant gaze along the cornice.
A terrible effort paints itself on their low foreheads,

because one thought runs through their minds, which I'll summarize as follows:
"What else could we mess up, ladies? What else?"

Sometimes, to get it over with, someone assigns these guys
to some task that appears impossible to screw up...

Ranks of brains are already flexing, eyes are gleaming,
we already see that we underestimated our colleague.

And they think in the silence of their homes or in the depths of their minds:
"What else could we mess up, ladies? What else?"

But even though everything goes smoothly for them - efficiently and quickly,
sometimes these guys, when no one is looking, sigh softly.

Because having so many creative ideas, such abilities,
they worry that they might someday be stuck in idleness.

And there's still no fortune teller who will tell us in a prophetic vision:
"How much longer can we screw things up, ladies? How much longer?!"

Please allow me to get to the specifics at the end, my love.
Let's show some heart for these guys, let's join hands, let's stick together,

because this is the point, dear compatriots, that these guys should feel needed
at home and at work.

May this thought brighten their eyes, may they rub their hands,
knowing there's still so much to mess up, and there will be more.