ลำนำอีสาน - มนต์แคน แก่นคูน перевод на немецкий

ลำนำอีสาน

ได้ยินเสียงฟ้าฮ้อง เอ้อ เออ
ข้ามภูพานมาฮืนฮืน ฟังเสียงฝนสะอื้น
ฟังเสียงลมพัดอู้ ปานเสียงชู้
ฮ้องสั่งแฟน ฮ้องสั่งแฟน อือ เอย ละนา
แดนแผ่นดินอีสานอยู่ยั่งยืนนาน
แต่กาลก่อนมา แม่โขงกอดแคว้นไทเฮา
ตูข่อยตูเจ้า ลุงป้าน้าอา
พริกเฮือนเหนือล่ะอันว่าเกลือเฮือนใต้
พึ่งพาอาศัยละข้าวน้ำซ่ามปลา
ข้าวน้ำ ล่ะข้าวน้ำซ่ามปลา
ม่วนซื่นโฮแซว แม่นแล้วอีสาน
ถึงดินกันดาร แห้งโหยโรยรา
แต่ใจของคน บ่หม่นบ่หมอง
ตุ้มอ้ายตุ้มน้อง พิลึกปึกหนา
น้ำอกน้ำใจล่ะแขกไปไทยมา
ต้อนรับเหมือนว่าล่ะเป็นพี่น้องซุมแซง
พี่น้องล่ะพี่น้องซุมแซง
จากเทือกเขาไกลไหลมาบ่สูญ
คือสายน้ำมูล บ่เคยเหือดแห้ง
น้ำชี น้ำปาว น้ำพอง น้ำเลย
น้ำก่ำแม่เอ้ย ชุ่มเย็นทุกแห่ง
เสียงแคนเสียงซอล่ะอ่อนอออีอ๋อย
อ้อยอิ่งสำออยฟังแล้วมีแฮง
ดอกดู่ดอกจานล่ะบานเบ่งยวนเย้า
ดอกกากะเลาล่ะดอกซาดสะแบง
บ้านเฮาเมืองเฮาแต่เก่าแต่ก่อน
เป็นตาออนซอนอยู่ดีมีแฮง
โอ้ย แต่มาบัดนี้ ปล้นจี้กันหลาย
ข้าวของวัวควายล่ะบ่ได้ปล่อยจากแล่ง
เป็นจั่งใด๋น้ออีพ่ออีแม่
หากินร่อแร่ละขาดข้าวขาดแกง
เสียงลำกะบ่แน่น เสียงแคนกะบ่หวาน
ลำนำอีสานละแห้งโหยโรยแรง
ฟังเสียงเพลงนี้จงอยู่ดีมีแฮง
ชื่นบานทุกแห่งเถิดพี่น้องหมู่เฮา
พี่น้องล่ะพี่น้องหมู่เฮา
พี่น้องล่ะพี่น้องหมู่เฮา

Gesang des Isan

Ich höre den Donner, oh, oh,
über Phu Phan hinweg grollend. Ich lausche dem Klang des weinenden Regens,
lausche dem Geräusch des pfeifenden Windes, wie die Stimme eines Liebhabers,
der nach seiner Liebsten ruft, nach seiner Liebsten ruft, oh, mein Schatz.
Das Land Isan besteht seit ewigen Zeiten,
seit Anbeginn der Zeit. Der Mekong umarmt unser thailändisches Reich,
du und ich, Onkel, Tanten, Verwandte,
Chili vom nördlichen Haus, Salz vom südlichen Haus,
wir helfen einander, teilen Reis, Wasser, Fisch,
Reis, Wasser, Fisch.
Freude und Jubel, ja, das ist Isan.
Obwohl das Land karg ist, trocken und dürr,
sind die Herzen der Menschen nicht trüb oder betrübt.
Wir stehen zusammen, fest und stark.
Mit Herzlichkeit und Gastfreundschaft, egal ob Besucher von nah oder fern,
werden sie empfangen, als wären sie unsere eigenen Brüder und Schwestern.
Brüder und Schwestern, ja, unsere eigenen.
Von fernen Bergen fließen sie unaufhörlich,
wie der Fluss Mun, der niemals austrocknet.
Nam Chi, Nam Pao, Nam Phong, Nam Loei,
Nam Kam, meine Liebe, überall kühle Erfrischung.
Der Klang der Panflöte, so sanft und lieblich,
schmeichelnd und zärtlich, gibt er uns Kraft.
Die Dok-Du- und Dok-Chun-Blüten blühen verführerisch,
die Dok-Ka-Krao- und Dok-Sat-Sa-Baeng-Blüten.
Unser Zuhause, unsere Stadt, seit alten Zeiten,
wunderschön, voller Leben und Glück.
Oh, aber jetzt gibt es so viel Raub und Diebstahl,
Besitztümer, Rinder und Büffel werden nicht verschont.
Wie geht es euch, Vater und Mutter?
Ihr müsst hart arbeiten, es fehlt an Reis und Essen.
Der Gesang ist nicht mehr klar, die Panflöte nicht mehr süß,
der Gesang des Isan ist trocken und kraftlos.
Möge dieses Lied euch Glück und Wohlergehen bringen,
Freude überall, meine lieben Brüder und Schwestern.
Meine Brüder und Schwestern, ja, wir alle.
Meine Brüder und Schwestern, ja, wir alle.