Текст и перевод песни 12os Pithikos - Aksioprepeia

Aksioprepeia

Τι κάνεις μάγκα; Την παλεύω, το μότο των ημερών.
Παίρνω ρίσκα να γλυτώνω απ' την σφαγή των αμνών.
Κάνω ανήσυχο ύπνο, ζω στην αγέλη των τρελών.
TV και Social Media τα μοντέρνα υπνοστεντόν.
Για 500 το μήνα συνάλλαγμα 30 αργύρια.
Φλερτάρουν την ψυχή σου λυσσασμένα μεγαθήρια,
ελεύθερα γυρνάνε, ενώ κλέβουν εκατομμύρια
και μας για κάτι ψίχουλα τραβάν στα δικαστήρια
Στη ζούγκλα λένε ο μεγάλος τρώει το μικρό,
μα αν οι μικροί γίνουν πολλοί θα τον πατήσουν στο λαιμό.
Μιζέρια δεν είναι που ζούμε μέσα στη φτώχεια,
που μοστράρεις τα ακριβά ρούχα και τα ακριβά ρολόγια.
Τα φράγκα πέφτουν σαν αστέρια πριν κάνεις ευχή,
έρχονται σαν χελώνες και φεύγουνε σαν λαγοί
και εσύ ψάχνεις αλλαγή κάπου στην πολιτική,
γάμησε το, άλλαξε εσύ, η λύση είναι κοινωνική.
Εμείς δεν ζούμε σκυφτοί, ούτε γονατιστοί,
είμαστε γερακίνας γιοί, θα φύγουμε όρθιοι απ' τη γη.
Λένε βρίζουμε πολύ και μας χρεώνουν θυμωμένους.
Μ' ακούτε παλιομπάσταρδοι;; ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΥΣ.
Έχω μέτωπο καθαρό στη γύρα και αυτό μου φτάνει.
Μ' αγαπάνε τα τσακάλια και με βρίζουν οι ρουφιάνοι.
Κι αν κοζάρεις και γελάς που ιδρώνουμε για τα απαραίτητα,
τράβα και γαμήσου, εμείς ζούμε με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Ζούμε με αξιοπρέπεια.
Παλεύουμε με αξιοπρέπεια.
Τι κάνεις μάγκα; Έχω νεύρα μαζεμένα καιρό
και όταν ξεσπάσουνε να ξες δεν θα μας βγει σε καλό.
Έχω μια μούρλια στο κεφαλι, ένα κακό εγωισμό
που όσο κάτω το πατάω τόσο με θέλει νεκρό.
Είμαι στη γύρα καιρό, σκάβω να βρω για ευρώ
γιατί έχω τρύπες να μπαλώνω κάθε μήνα γαμώ.
Με ένα μαχαίρι στο λαιμό και ένα κόμπο στο στομάχι
θα τα βάλω όλα μπουρλότο και πίσω θα αφήσω στάχτη.
Σιχάθηκα τη μιζέρια, τη πικρή φυλακή,
να φοβάσαι την οργή όσων κάνουν υπομονή.
Οι ανασφάλειες φωνάζουν, μα η πίστη είναι σιωπηλή.
Στη μέση κάγκελα. Σε ποια μεριά του κελιού είσαι εσύ;
Αδερφέ όλο δουλεύω και είμαι πάλι στενά,
αδερφέ δεν τη παλεύω, με γυρνάνε τα μυαλά.
Κουράγιο Αδερφέ μου και δύναμη, τι θες να κάνουμε;
Δεν θα μας τρελάνουν οι μπινέδες, Θα τους τρελάνουμε!
Όσο στεκόμαστε στα πόδια μας πονάμε
και ο πόνος μας θυμίζει πως ζούμε, γι' αυτό γελάμε.
Γελάμε δυνατά και αγαπάμε σκληρά,
τη μουσική μας ακούνε τα ξηγημένα παιδιά.
Είμαστε αγρίμια (ΑΓΡΙΜΙΑ!) των πόλεων αντάρτες.
Γαμιέται ο στρατός και όλοι οι κομπλεξικοί μαλάκες.
Ζούμε μέσα στη παράνοια και αυτό με κάνει κτήνος.
Γαμιέται η κατάθλιψη. γαμιέται και ο καρκίνος.
Τ' ακούμε κάθε μέρα, μας ματώνουν την καρδιά
είναι ανάγκη όσο ποτέ να' ρθούμε λίγο πιο κοντά.
Τους μοιάζουνε κινέζικα, τα δικά μου ελληνικά,
ο σεβασμός και η ειλικρίνεια είναι γλώσσα βαριά.
Ζούμε με αξιοπρέπεια.
Παλεύουμε με αξιοπρέπεια

Достоинство

Как ты, братан? Держусь, девиз наших дней.
Рискую, чтобы избежать участи закланных агнцев.
Сплю тревожным сном, живу в стае безумцев.
ТВ и соцсети - вот современный дурман.
За 500 в месяц, сдача 30 серебрушек.
Твою душу жадно пожирают чудовища,
свободно разгуливающие, воруя миллионы,
и за какие-то крохи тащат тебя по судам.
В джунглях, говорят, большой ест маленького,
но если мелких станет много, они задушат его.
Беда не в том, что мы живем в нищете,
а в том, что ты щеголяешь в дорогой одежде и с дорогими часами.
Деньги падают, как звезды, не успеешь и пожелать,
приходят, как черепахи, и убегают, как зайцы,
и ты ищешь перемен где-то в политике,
забей, изменись сам, решение в обществе.
Мы не живем согбенными, не стоим на коленях,
мы - сыны вольных птиц, и уйдем с земли с высоко поднятой головой.
Говорят, что мы много ругаемся, называют нас злыми.
Слышите, ублюдки?! БОЙТЕСЬ ОДЕРЖИМЫХ.
У меня совесть чиста, и этого мне достаточно.
Меня любят шакалы и ненавидят подонки.
И если ты ухмыляешься, видя, как мы потимся ради необходимого,
то иди ты к черту, мы живем с ДОСТОИНСТВОМ.
Живем с достоинством.
Боремся с достоинством.
Как ты, братан? У меня нервы на пределе давно,
и когда они сорвутся, знай, добра не жди.
У меня в голове бардак, проклятый эгоизм,
который, чем сильнее я его подавляю, тем больше хочет моей смерти.
Я давно в этой круговерти, рою землю в поисках евро,
потому что у меня дыры в карманах, которые нужно латать каждый месяц, блин.
С ножом у горла и узлом в желудке
я подожгу все к чертям и оставлю после себя пепел.
Меня тошнит от нищеты, от этой горькой тюрьмы,
бойся гнева тех, кто умеет ждать.
Страхи кричат, но вера молчит.
Посреди решетка. По какую сторону камеры ты?
Брат, я работаю не покладая рук, и все равно на мели,
брат, я не справляюсь, голова идет кругом.
Мужайся, брат мой, и крепись, что нам остается делать?
Нас не сломают эти ублюдки, Мы их сломаем!
Пока мы стоим на ногах, мы чувствуем боль,
и эта боль напоминает нам, что мы живы, поэтому мы смеемся.
Мы смеемся громко и любим беззаветно,
нашу музыку слушают настоящие пацаны.
Мы - дикие звери (ДИКИЕ ЗВЕРИ!) городских джунглей, повстанцы.
К черту армию и всех закомплексованных слабаков.
Мы живем в паранойе, и это делает меня зверем.
К черту депрессию, к черту рак.
Мы слышим это каждый день, нам разрывают сердца,
как никогда важно быть ближе друг к другу.
Мои слова для них - китайская грамота,
уважение и честность - вот язык, который имеет вес.
Живем с достоинством.
Боремся с достоинством.