Текст и перевод песни Mariza Rizou - (O Pio Dikos Mou) Drakos

(O Pio Dikos Mou) Drakos

Ανάβω φως μα το σκοτάδι πάλι αγγίζω
Το μετράω
Στις ψευδαισθήσεις κάπου εκεί θα κοιμηθώ
Κι όσο γελώ τόσο, τόσο πονάω

Μου 'παν πως πρέπει να 'μαι αλλιώς
Πρέπει ν' αλλάξω
Αυτή η πόλη μ' έκανε έτσι
Όλο ζητάω κάτ' απ' τα δήθεν και τα ναι
Φωτιά ν' ανάψω

Φταίει που χρόνια προσπαθώ απ' τον δράκο να σωθώ
Κι από τον τοίχο μόνο βλέπω την σκιά του
Τόσο καιρό δεν είχα δει
Σε μένα είχε κρυφτεί
Κι απ' τη φωνή μου ξεδιψούσε η χροιά του

Κουφοβροντώ σε μια ζωή τόσο μικρή
Φαίνεται αστείο
Κι αναρωτιέμαι αν μπορώ να κάνω πάλι αληθινό
Του πιο καλού μου εαυτού το εκμαγείο

Όψη βουβή δεν έχω κάπου για να πάω
Κι όμως τρέχω
Με κυνηγούν δαρτές σιωπές
Βάζουν στο θάρρος μου φωτιά
Και έτσι με κάνουνε στον φόβο να επιστρέφω

Φταίει που χρόνια προσπαθώ απ' τον δράκο να σωθώ
Κι από τον τοίχο μόνο βλέπω την σκιά του
Τόσο καιρό δεν είχα δει
Σε μένα είχε κρυφτεί
Κι απ' τη φωνή μου ξεδιψούσε η χροιά του

Από τους δράκους πιο μικρός
Μα αληθινά τρομακτικός
Μπορούσε πάντα να μουδιάζει τη ζωή μου
Μα η λογική μου η τρελή θα τον μαγέψει μια στιγμή
Και το κεφάλι του θα πάρει το σπαθί μου

(Mon Petit Dragon) Drakos

J'allume une lumière, mais l'obscurité me touche encore
Je la compte
Je vais m'endormir quelque part dans les illusions
Et plus je ris, plus j'ai mal

On m'a dit que je devais être différente
Je dois changer
Cette ville m'a rendue ainsi
Je cherche toujours quelque chose en dessous des "oui" et des "non" feints
Pour allumer un feu

C'est la faute de toutes ces années où j'ai essayé de m'échapper du dragon
Et je ne vois que son ombre sur le mur
Pendant tout ce temps, je ne l'avais pas vu
Il s'était caché en moi
Et sa couleur s'égouttait de ma voix

Je gronde dans une vie si petite
Ça paraît drôle
Et je me demande si je peux rendre réel
L'atelier de mon meilleur moi

Je n'ai pas de visage muet pour aller quelque part
Et pourtant, je cours
Je suis chassée par des bourreaux silencieux
Ils mettent le feu à mon courage
Et ainsi, ils me font revenir à la peur

C'est la faute de toutes ces années où j'ai essayé de m'échapper du dragon
Et je ne vois que son ombre sur le mur
Pendant tout ce temps, je ne l'avais pas vu
Il s'était caché en moi
Et sa couleur s'égouttait de ma voix

Le plus petit des dragons
Mais vraiment effrayant
Il pouvait toujours engourdir ma vie
Mais ma folle logique l'ensorcellera un jour
Et mon épée prendra sa tête