Текст и перевод песни Vvaav - Kawałek Piernika

Kawałek Piernika

Lodowate dłonie przeszywają moje skronie
Kiedy w głowie ból
A bólu pełna misa bo najgłośniej krzyczy cisza
Skryłem się pod stół
Zacząłem mieć opinię na swój temat
Mentalność ludzi dalej się nie zmienia
I kolejny raz wchodzę w nowy schemat
Z tobą dzielę mój scenariusz na pół

W prezencie ci dam kawałek piernika
Niech się skończy świat a świadomość znika
Lukrem zdobię dom, co ze mną budujesz
Chcę ci tylko dać na co zasługujesz

Chropowata droga, podwinęła mi się noga
Gdy spojrzałem w bok
Te zziębnięte ręce rozgrzewają moje serce
Kiedy wokół tłok
Zacząłem mieć opinię na swój temat
Mentalność ludzi dalej się nie zmienia
I kolejny raz wchodzę w nowy schemat
Z tobą dzielę mój scenariusz na pół

W prezencie ci dam kawałek piernika
Niech się skończy świat a świadomość znika
Lukrem zdobię dom, co ze mną budujesz
Chcę ci tylko dać na co zasługujesz

W prezencie ci dam kawałek piernika
Niech się skończy świat a świadomość znika
Lukrem zdobię dom, co ze mną budujesz
Chcę ci tylko dać na co zasługujesz

Кусочек Пряника

Ледяные длани пронзают мои виски,
Когда в голове боль.
А боли полная чаша, ведь громче всего кричит тишина.
Я спрятался под стол,
Начал составлять мнение о себе самом.
Менталитет людей всё не меняется,
И я в который раз вписываюсь в новую схему.
С тобой делю свой сценарий пополам.

В подарок тебе дам кусочек пряника,
Пусть закончится мир, а сознание исчезнет.
Глазурью украшаю дом, что мы строим,
Хочу тебе дать лишь то, чего ты заслуживаешь.

Ухабистая дорога, подвернулась нога,
Когда я посмотрел в сторону.
Эти продрогшие руки согревают моё сердце,
Когда вокруг толпа.
Начал составлять мнение о себе самом.
Менталитет людей всё не меняется,
И я в который раз вписываюсь в новую схему.
С тобой делю свой сценарий пополам.

В подарок тебе дам кусочек пряника,
Пусть закончится мир, а сознание исчезнет.
Глазурью украшаю дом, что мы строим,
Хочу тебе дать лишь то, чего ты заслуживаешь.

В подарок тебе дам кусочек пряника,
Пусть закончится мир, а сознание исчезнет.
Глазурью украшаю дом, что мы строим,
Хочу тебе дать лишь то, чего ты заслуживаешь.