Текст и перевод песни Abradab - Pętla

Pętla

>>Każdego roku i miesiąca i tygodnia i codziennie
W noce i we dnie wolne i powszednie
Łapiąc przelotną myśl co przez okno
Wpada by mnie dotknąć swą mocą przewrotną
>>Po chodnikach chodzą sami bezimienni
Czy chcą unikać tego czemu zawsze byli wierni?
Choć nie widać jej i nie świeci jak fosfor
To prawda się wyda wie o tym Pinokio
>>Ja nie zapomnę strof ale czy ktoś zapamięta
Dla mnie rzecz święta me życie to ta pętla
Widziałem sam jak niejeden z was płakał
Gdy Bóg brał Polaka co stał jak barbakan
>>Po tym co daje życie ile daje też śmierć
Na to patrzyłem jakże mógłbym tego nie chcieć?
Nie pomyślałem, że tak bliski jest istotnie
Ten temat śliski jak mokre stopnie
>>Nie zauważam nic póki nie minie bezpowrotnie
Pamięć postarza mnie i w końcu swego dopnie
Czy się narażam kiedy wyrażam fakt ten
Że każdemu zdaża się być ignorantem?
>>To układanie wersów gier słów i konkluzji
Jeden hołubi drugiemu tylko bluźni
Co będzie poźniej wie sprawiedliwy
Wszystko zależy od perspektywy
>>Gdy płonie mały ognik to nikt go nie gasi
By zyskać wiele musisz czasem trochę stracić
Nie tylko brać lecz trwać też z innymi
Dodać wystarczy że i szczęscie ma swój limit
>>Nikt nie zna godziny i tak poźniej czy prędzej
Życie, nie Ty, wybierze Ci następcę
Więc niech pamięta serce a przypomina słowo
O tych którzy byli tu przed Tobą>>

Loop

>>Every year, month, week and day
On days and nights, free or regular
Catching a fleeting thought that flies through the window
To touch me with its cunning power
>>Nameless people walk along the streets
Do they want to avoid what they have always been faithful to?
Although you cannot see her or shine like phosphorus
The truth will be revealed, as Pinocchio knows
>>I will not forget the stanzas, but will anyone remember?
For me, the holy thing is that my life is this loop
I have seen how many of you have cried
When God took a Pole who stood like a barbican
>>After what life gives, how much does death also give?
I have witnessed this, how could I not want it?
I did not realize he was so close
This slippery subject is like wet steps
>>I do not notice anything until it dies without a trace
Memory ages me and will finally achieve its goal
Do I put myself at risk when I state the fact
That everyone sometimes happens to be an ignoramus?
>>This arranging of verses, word games and conclusions
One pays homage to another only to blaspheme
What will happen later, the righteous one knows
Everything depends on the perspective
>>When a little fire burns, no one extinguishes it
To gain a lot, you must sometimes lose a little
Not only to take, but also to last with others
It suffices to say that happiness has its limits
>>No one knows the hour, and so later or sooner
Life, not you, will choose your successor
Therefore, let the heart remember and the word remind
About those who were here before you>>