Текст и перевод песни Add Carabao - Luk Lung Kee Mao

Luk Lung Kee Mao

อุทาหรณ์ ของคนรุ่นเก่า
มีชายชรา เป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทำ แกกินแต่เหล้า
กินตั้งแต่เช้า... ทุกวี่วัน
เหตุการณ์ผันแปร ให้แบมือขอทาน
ร่อนเร่พเนจร แหล่งที่คนพลุกพล่าน
ร่างกายซูบโซ ผิวตัวดํากร้าน
ตัวสั่นสะท้าน... เพราะพิษสุราเรื้อรัง
เมื่อครั้งยังหนุ่ม แกเคยทํานา
เคยเอาหลังสู้ฟ้า... ปลูกข้าวให้คนกิน
หนี้สินล้นตัว เพราะมัวแต่ทํานา
ไม่เคยเรียนรู้วิชา... ที่นาก็หลุดลอย
มาเป็นจับกัง ที่แบกหามวันยังคํ่า
เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า
ก็เป็นคนจน ย่อมเสียเปรียบเป็นประจํา
กลํ้ากลืนความชอกชํ้า... ถ้าไม่ทําก็อดกิน
ในยามจะกิน ไม่เคยเต็มอิ่ม
ในยามจะนอน ไม่เคยเต็มตื่น
หลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืน
สร้างความขมขื่น... จนจิตใจอ่อนแอ
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน
เพราะต้องใช้แรงงาน... ยิ่งกว่าใช้แรงวัว
คนทุกคน ต้องทํางานเหมือนควาย
แต่หนี้สินยังมากมาย... เกิดเป็นควายดีกว่าคน
หมดสิ้นปัญญา ของชาวนาบ้านนอก
ร่อนเร่เข้ามา เป็นจับกังในบางกอก
สูญสิ้นราคา เพราะแก่ชราหัวหงอก
หาทางออกสุดท้าย... ด้วยสุราเมรัย
กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า
หาเงินมาได้ ก็เอาไปกินเหล้า
มันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา
ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายเข้าคุกคาม
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

Лук Лунг Ки Мао

Поучительная история из прошлого, милая.
Жил-был старик, заядлый пьяница.
Работу бросил, пил только водку,
С утра до ночи... изо дня в день.
Судьба изменилась, стал он нищим,
Бродил по людных мест суете,
Худой, изможденный, кожа темная,
Дрожит всем телом... от хронического алкоголизма.
Когда-то в молодости он был крестьянином,
Спину гнул до неба... рис выращивал для людей.
В долгах погряз, всё пахал и пахал,
Не учился ничему другому... и землю потерял.
Стал чернорабочим, таскал тяжести с утра до ночи,
Надрывался до смерти, получая гроши,
Ведь он бедняк, всегда в убытке,
Сглатывал обиду... не работать же голодным.
Когда ел, никогда не наедался,
Когда спал, никогда не высыпался,
Засыпал и видел кошмары каждую ночь,
И от горечи... душа слабела.
Когда болел, тело дрожало в ознобе,
Ведь он работал... как вол, даже больше.
Все люди должны работать, как волы,
Но долги растут... лучше быть волом, чем человеком.
Потерял всякую надежду деревенский мужик,
Пришёл в Бангкок чернорабочим,
Потерял всякую ценность, старый седой,
Нашёл последний выход... в алкоголе.
Пил водку, и становилось только хуже,
Все заработанные деньги пропивал,
Тоска заедала, пил всё больше, пьянел сильнее,
Тело болело, болезни одолевали.
Однажды утром нашли его тело,
Пьяница умер под эстакадой.
Однажды утром нашли его тело,
Пьяница умер под эстакадой.
Однажды утром нашли его тело,
Пьяница умер под эстакадой.
Однажды утром нашли его тело,
Пьяница умер под эстакадой.