Текст и перевод песни Ados - An Be An

An Be An

Kime sorsan ismini Frida, Diego, Nazım, Vera
Anlamsızlaşıyor şehirler
Bu denli harap edilmişken yürekler görüyor serap
İnkâra mahal yok bu ruhum kadar kara

Ne büyük sahtelikler barındırdı hayat
Mesela cümleler güzelim, cümleler yalan
Mesela beni bugün gören gözüm bir yalancı
Ben geçmişimde yaşıyorum bu çizgisel zaman

Şu hayat mefhumuna uymuyorsam çok mu?
Çokluk olan yerde zaten bir gariplik yok mu?
Çocukluğumu dövdüler ben ağlamadım, yoktum
İstediğimi alamadım ve gücendim sen yoktun

Korkarım bir uyumsuzluk hasıl oldu
Onca hiçlik içindeyken ruhu inkârlara boğdum
Bu da benim gibi bir ziyanı doğurdu
Sevilmemiş bir insan ha varmış ha yokmuş

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Ey benim matemimin çıkış noktası
Sen bu kâinatı hücre kılan gardiyan mısın?
Geliri kapkara bir yastan ibaret
Bir ömür bitmeyecek zor koşullu vardiyam mısın?

İstirham ederim bir nefes müsaade
Çok yorgunum ve bunu söylemek çok zor durum
Kulak vermeyene ne söylesen de nafile
Hiç kimse uymuyor şu sevgi denen tarife

Bir vakitler sanardım gülümsemek marifet
Gülümsemek çileymiş tecrübeyle sabit hep
Hiç kimse adımlarını yeltenmiyor takibe
Nezaketen dahi dokunmuyor kalbine

Korkarım bir umut yeşertecek kadar yaşam gücüm yok artık
Güvensiz ve zamansız hislerim duman altı
Bi′ sokak lambasının dibinde ben boş bir karartı
Bi' karartıyım sadece hiç bakmadığın

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Be There Every Second

Frida, Diego, Neruda, Vera, I ask anyone about them
The cities make less and less sense
With hearts so broken they see mirages
It’s dark like my spirit, there’s no denying it

Life holds such falsehoods
Like my beautiful words that lie
Like my eyes that look at you but lie
I live in my past, in this straight line of time

Am I so wrong not to fit this concept of life?
Isn’t it strange that there is so much?
They beat my childhood out of me but I didn’t cry, I wasn’t there
I couldn’t have what I wanted and I resented you for not being there

I’m afraid a dissonance has occurred
In all that emptiness I drowned my spirit in denial
Which led to my ruin
Does it matter if an unloved person lives or dies?

You passed through these streets
I saw you, I watched you every second
My eyes don’t see, it’s like a veil on me
It pretends the rain isn’t falling

You passed through these streets
I saw you, I watched you every second
My eyes don’t see, it’s like a veil on me
It pretends the rain isn’t falling

Oh, the source of my mourning
Are you a warden who imprisons the universe?
Your income consists of pitch-black mourning
Are you my life sentence of harsh duty?

I beg you, give me a moment’s respite
I am so tired and it’s so hard to say
It’s useless to tell someone who won’t listen
No one follows that recipe called love

Once I thought smiling was a talent
Experience has proven that smiling is a hardship
No one will follow your steps
Not even out of kindness will they touch your heart

I’m afraid I don’t have enough life force to nurture hope
I have a void of untimely feelings
I’m just an empty shadow at the foot of a street lamp
Just a shadow that you never saw

You passed through these streets
I saw you, I watched you every second
My eyes don’t see, it’s like a veil on me
It pretends the rain isn’t falling

You passed through these streets
I saw you, I watched you every second
My eyes don’t see, it’s like a veil on me
It pretends the rain isn’t falling