Текст и перевод песни Afroditi Manou - Mia Mera Mias Mairis

Mia Mera Mias Mairis

Ειμαι η Μαίρη Παναγωταρα μια εργαζόμενη μητέρα μια καλη νοικοκυρά δεν ειμαι τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό ειμαι αυτο που λέμε δείγμα τυπικό
Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολυ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλα καλα λέω από μέσα μου μουλάρι σειρά ντύσουν γιατι εδω σε περιμεμουνε πολλα
και τότε τρέχω να ξυπνήσω να ταϊσω και να ποτίσω και να ντυθώ τα παιδιά ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,

πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...

να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό

κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.
Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
κι εγώ να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό
να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...
να 'χω το ντριν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.
Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί
να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό
Κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό
κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...
Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,

είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,
είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά.
Κι αφού μου βγάλουνε καλά καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά

Κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό, τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,
αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό,
είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζωον δηλαδή κανονικό.

Одна из моих, одна из Марии

Я Мария Панаготара, работающая мать, хорошая хозяйка. Я ничего особенного, потрясающего, я, как говорится, типичный образец.
Как только просыпаюсь утром, очень рано, еще до рассвета, точнее говоря, говорю себе: "Вставай, мул, пора одеваться, потому что здесь тебя много чего ждет".
И тогда я бегу будить, кормить, поить и одевать детей, одновременно готовя завтрак для паши.
Отношу ему в постель, и сразу же веду детей в школу,

иду в магазин за покупками, а мясник в спешке пытается меня лапать...

каждый день нужно следить за рубашкой и трусами, чтобы были новые и чистые,

и горе мне, если забуду, и он не найдет горячей воды.
Заправлять кровати, убирать дом, готовить еду для детей,
а самой уходить голодной и как сумасшедшая на работу.

Бац, бац, бац, бам...

И как только прибегу запыхавшись на работу, нужно еще и кофе шефу сделать,
еще и с этим разбираться, который постоянно пристает и пытается меня лапать...
телефон трезвонит без умолку, а сверху еще и его крики,
и посылает меня по чужим делам.
Как только заканчиваю работу, бегу сломя голову, чтобы успеть приготовить ужин,
жарить, готовить салат, подавать на стол и резать хлеб,
а сама как тряпка, еле ноги волочу от голода и беготни,
а они еще и ругаются, что еда невкусная.
Мыть тарелки, вилки, ножи, и так и хочется кого-нибудь убить,
а этот господин еще и пытается меня лапать...
Бац, бац, бац, бам...
Как только он ляжет и крикнет: "Тишина! Чтобы ни звука в доме!",

наступает время, когда я домываю посуду и должна заниматься с детьми,
время, когда эти чертенята должны делать уроки, и мы начинаем бегать
к репетитору одного, а к другому на французский.
И после того, как они окончательно вымотают мне все нервы, и мы наконец вернемся домой,
тогда они поедят, помоются, подерутся и пойдут спать, как обычно.

А пока я глажу и стираю, делаю все, что делает женщина,
этот господин будет развалившись у телевизора.
И если я взбешусь, когда упаду в кровать и увижу, что у него на уме только одно,
он поворачивается и говорит: "Это твой супружеский долг".
Я Мария Панаготара, работающая мать, хорошая хозяйка.
Я ничего особенного, потрясающего, я просто обычное животное.