Текст и перевод песни Agoni - Sabah Olmaz

Sabah Olmaz

Hayat rüya gibi, aşk bir pınar gibi
Kaybettim seni sevgilim
Yağmur gibi yaşlar akar gözlerimden
Kahrettin beni sevgilim

Bi' sokak başında yok olmuşluğun zirvesi
Bunu anlatmayın, bunu kimse bilmesin
Durdurun şu zamanı biraz beni beklesin
Sırtım mermi doluyken sıvazlamak neyin nesi?

Ölmediğime üzülürsün, ölürsem gülümse
Mutlu olmak istiyosan kadın değil tütün sev
Kırıklarını süpürmüşler, vucudun bir bütünse
Hesaplarım sonuç vermez, gönül denen nötrse

Yaşamak dahilinde duygularım yer bezi
Ben sanatçıyım, sen hala dümencisin
Başını eğip devam etti suçluluk duyan kesim
Bu yüzden normal bence emanet bilenmesi

Rutin moral sikikliğim, normal bütün değerler
Sakallarım uzuyorken değişmeyen hayaller
Anormal adamların sevilmeyen tarafları
Kendini normal sananlar anormali beğenmez

Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz
Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz

Hiç sabah olmaz, farketmez zaten
Matem hep naklendir, dualar içerden
Annem aklımdan çıkmaz bi'şeyler içerken
"Problem ne oğlum?" "Anne boşver bi'şeyler bi'şeyler"

Garip karanlık, garip aydınlığa eşdeğer
Ben bi' rüzgarım üşüme ihtimalin için esmeyen
Gökyüzünde bekleyen, ne istersin seç beğen
Çabalayamam kimse için kalır zaten isteyen

Düzenli düzensizlik, susarsın içine atıp
Kendimden uzaklaştım artık evim rakı
Bana bir sigara yapın (kayıttasın olum manyak mısın devam et sen)
Şimdi masefeler yakın

İlerdeki suçlarım için şimdiden özür diliyim
Sanırım ölmüyorum ama ölüm gibiyim
Keşke ilkokulda öğrenseydim bölünmemeyi
Her duvarın arkasında yüzünü görür gibiyim

Ama dünya yine düşman eder beni kendime durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz
Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz

Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz
Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz
Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz

Morning Never Comes

Life is like a dream, love like a spring
I lost you, my love
Tears flow from my eyes like rain
You've damned me, my love

At a street corner, the peak of being lost
Don't tell anyone, let no one know
Stop this time, let it wait for me a bit
What's the point of patting my back when it's full of bullets?

You'll regret that I'm not dead, smile if I die
If you want to be happy, love tobacco, not a woman
They swept up your broken pieces, if your body is whole
My calculations don't add up, if the heart is neutral

My emotions are a rag, as part of living
I am an artist, you are still a schemer
Those who feel guilty bowed their heads and continued
That's why it's normal for me to know who is trustworthy

My routine low spirits, all values are normal
Dreams that don't change as my beard grows
Unloved sides of abnormal men
Those who think they are normal don't like the abnormal

But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning
But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning

Morning never comes, it doesn't matter anyway
Mourning is always a transfer, prayers from within
My mother doesn't leave my mind while I'm drinking
"What's the problem, son?" "Mom, never mind, something, something"

Strange darkness, equivalent to strange light
I am a wind that doesn't blow in case you get cold
Waiting in the sky, choose what you want
I can't struggle for anyone, whoever wants to stay will stay

Orderly disorder, you keep quiet, swallowing it inside
I've distanced myself from myself, now my home is raki
Make me a cigarette (you're recording, man, are you crazy? continue)
Now distances are close

I apologize in advance for my future crimes
I guess I'm not dying, but I'm like death
I wish I had learned not to be divided in elementary school
I feel like I see your face behind every wall

But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning
But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning

But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning
But the world makes me my own enemy again, it doesn't stop
My writing hands don't tire, regretful, the night never becomes morning