Текст и перевод песни Ahmet Kaya - 1.Kural

1.Kural

Hep eski bir zamanı getirir
Gidip de dönmeyene
Dönüp de görmeyene
Bu muhacir sızı
Bu hasret
Ve sabır
Kin dalında kızıl bir gonca
Dökülür kahrın güz ayları
Odunsuz etsiz ekmeksiz
Gün olur kıtlık kıran
Gün olur feryat figan
Dökülür umudun oyaları
Dökülür buzlu rüyası mahpusların
Gün olur bir miting alanıdır
Gün olur
Diz döver and veririz
Parlar namlularımızın ucu
Gün olur alanların orta yerinde
Birer birer kuşuna diziliriz
Biz ki umudun bahçıvanıyız
Gönül kin dalında sevda üretir
Çağın destanıyız dijle boyunda
Issız acılarda delik deşik olmuş gelinler
Ve gözleri
Pusularda
Vişne gibi çatlayan kaçakçılarla
Güller kararan dünya bahçesinden
Doğmadan ölen çocukların ipince sevincine
Gül fidelerini serpip geçen analarımız
Destan içre sızlayı sızlayı gelir
Eğer akacaksa gökyüzüne doğru
Toprakta döllenen tohum
Tütecekse kaynayan tencerenin buğu
Küskün tomur dal ucunda çatlayacaksa
Ve karımın karnında oğlum
Tekmeleyip rahmin ince duvarlarını
O büyük çığlığa ulaşacaksa
Yürüsün bin yıllardan bu yana
Zulmün kan lekeleri
Cevher
Kömürün karasından çalınsın
Çünkü yürek
Katil mermilerin önünde
Aça söne
Vura düşe gülüm
Delire köpüre
Umudun alevini çoğaltacaktır
Bileni bileni yanıp dönerken
Hıncın çelik ışıltılı bıçağı

1st Rule

It always brings back old times
To those who leave and never return
To those who return but never visit
This immigrant ache
This longing
And patience
A crimson bud on a branch of resentment
Your wrath spills over in the autumn months
Without firewood, meat or bread
Some days famine reigns
Some days there's nothing but outcry and lament
The threads of hope unravel
The icy dreams of prisoners shatter
Some days it's a rally ground
Some days
We weep and swear an oath
The tips of our guns gleam
Some days in the middle of the square
One by one, we line up for execution
We are the gardeners of hope
Love blossoms on a branch of resentment
We are the epic of our time on the banks of the Tigris
Wounded and tattered brides in barren pain
And their eyes
In ambushes
With smugglers who burst like cherries
With roses that darken in the garden of the world
The fragile joy of children who die before they're born
Our mothers who sow rose seedlings
Comes aching and seeping through the epic
If the sky is to rain
The seed fertilized in the earth
If the steam of the boiling pot is to billow
If the sullen bud is to burst at the tip of the branch
And my son in my wife's womb
Kicking the thin walls of the uterus
If he is to reach that great cry
May it continue for a thousand years
The bloodstains of tyranny
Gems
Let them be stolen from the blackness of coal
Because the heart
Before the bullets of murderers
Will open, close
Will shoot, fall, my love
Will rage and foam
Will multiply the flames of hope
While the knowing ones burn and turn
The steel-gleaming knife of vengeance