Текст и перевод песни Ahmet Kaya - Tezkere

Tezkere

Ay'ın altında kağnılar gidiyordu
Kağnılar gidiyordu
Akşehir üstünden Afyon'a doğru.
Toprak öyle bitip tükenmez,
Dağlar öyle uzakta,
Sanki gidenler hiç bir zaman
Hiç bir menzile erişmeyecekti.
Kağnılar yürüyordu yekpare meşaleden tekerlekleriyle
Ve onlar; ayın altında dönen ilk tekerlekti, ilk tekerlekti.
Ayın altında öküzler
Başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi
Ufacık kısacıktılar
Ve pırıltılar vardı hasta kırık boynuzlarında
Ve ayakları altından akan
Toprak, toprak ve topraktı.
Gece aydınlık ve sıcak
Ve kağnılarda tahta yataklarında
Koyu mavi humbaralar çırılçıplaktı.
Ve kadınlar, birbirlerinden gizleyerek
Bakıyorlardı ayın altında
Geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine.
Ve kadınlar...
Bizim kadınlarımız;
Korkunç ve mübarek elleri
İnce, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
Anamız, avradımız, yarimiz
Ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
Ve soframızdaki yeri; öküzümüzden sonra gelen
Ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
Ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
Ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
Işıltısında yere saplı bıçakların
Oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan kadınlar,
Bizim kadınlarımız.
Şimdi ayın altında
Kağnıların ve hartuçların peşinde
Harman yerine kehribar başlı sap çeker gibi
Aynı yürek ferahlığı,
Aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
Ve onbeşlik şaraplenin çeliğinde
İnce boyunlu çocuklar uyuyordu.
Ve ayın altında kağnılar yürüyordu
Akşehir üstünden Afyon'a doğru.
Yürüdü tren de yolda eğlenmez
Derdim çokturda memlekete söylenmez
Tükendi cephanem, geriden gelmez
Tezkeremden evvel vurdular beni,
Sılama hasret koydular beni.
Aziz Abdal dağı ordugah yeri
Bir haftalık tayın yenmiyor kuru
Hasretlik kaldı koca Kayseri
Tezkeremden evvel vurdular beni,
Sılama hasret koydular beni.
Ağır makineli de tepeden inmez
Tarıyor ırmağı kimse görünmez
Verilen parolalar aklıma gelmez
Gözüm göre göre vurdular beni,
Sılama hasret koydular beni.

Tezkere

Under the moonlight, the carts were moving
The carts were moving
From Akşehir to Afyon.
The land goes out and on,
The mountains are still so far,
As if the ones who left will never
Never reach a destination.
The carts were marching with solid wheels of torch
And they; were the first wheels turning under the moon, the first wheels.
Under the moonlight, the oxen
As if they came from another and tiny world
Were so small and tiny
And there were gleams on their broken and pale horns
And the flowing under their feet
Land, land and land.
The night was bright and warm
And on the carts in their wooden beds
The deep blue mortars were naked.
And the women, hiding this from each other
Were watching under the moonlight
The dead oxen and wheels left from the past convoys.
And the women...
Our women;
With their scary and blessed hands
With their thin, short chins, big eyes
Our mother, our wifes, our lovers
And died as if they never lived
And our place on the table; coming after our ox
And for whom we take to the mountains and are imprisoned
And in the wheat, tobacco, wood and in the market
And koşulan in the black plow and in the stables
In the glow, in the knives stuck to the ground
Our women with their playful, heavy hips and the zils,
Our women.
Now under the moonlight
Behind the carts and pack-horses
Like they are pulling the amber-headed stalks in the threshing floor
With the same relief of heart,
They were in the same tired habit.
And in the steel of the fifteen-day wine
The thin-necked children were sleeping.
And under the moonlight the carts were moving
From Akşehir to Afyon.
The train also went along the road, it's no fun
I have a lot of trouble, but I can't tell it to the country
My ammunition is finished, it won't come from behind
They shot me before my tezkere,
They made me homesick for my native land.
Aziz Abdal mountain is a camp site
Dry one-week food is not eaten
Kayseri remained with longing
They shot me before my tezkere,
They made me homesick for my native land.
The heavy machine gun doesn't come from above
It scans the river, no one can be seen
The given passwords don't come to my mind
They shot me although my eyes were wide open,
They made me homesick for my native land.