Текст и перевод песни Ahmet Selçuk İlkan - Şiir Gözlüm

Şiir Gözlüm

Sen bu şiiri okurken
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
Nede telefonların çalacak gece yarısı

Seni sana beni beni bir akıl hastanesine bırakıp gideceğim bu şehirden
Nasılsa nasılsa kavuşamadım sana
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın

Ne ettimse ne yaptımsa bir türlü sana yar olamadım
Işte çıkıp gidiyorum hayatından
Işte senide sana bırakıp gidiyorum

Artık pusulam hasreti saatim yanlızlığı
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana
Neylersin yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra belki senden sonra
Adam olur bu asi yürek
Dersini alırda bu sevdadan
Birdaha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek

Sen kimbilir kaçıncı uykuda
Sen masal varisi bir rüyada
Sen korsan yüreğiyle pusuda
Ben yollarda olacağım
Ve seni unutacağım

Yarın bu saatlerde ben yollarda olacağım
Sen kim bilir kaçıncı uykuda
Masal varisi bir rüyada
Ve elbette o korsan yüreğin yine pusuda

Oysa oysa ilk defa sesimi duyamayacaksın
Sitemlerin sahipsiz soruların cevapsız kalacak
Belki ilk defa içini kemirecek yokluğum
Tanımadığın bir korku içini kaplayacak
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın

Ne oldu ne oluyor ne olacak

Sonra bir gözün kör
Bir kulağın sağır bir ayağın kırık
Bir kolun kesik düşeceksin yollara
Yani baştan başa yarım yani baştan başa eksik

Bütün duvarlar üstüne yıkılacak
Belki ilk defa unutuldum diyerek
Yüreğin sızlayacak
Ve sen ve sen bu şiiri okurken
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak

Belkide tek tesellin belkide son tesellin
Sana yazdığım bu son şiir olacak
Sakın unutma
Bütün şehirler uyur istanbul uyumaz
Ve bir gün bütün sevenlerin unutur seni
Ama bu şair yürek asla unutmaz

You with Eyes of Poetry

As you are reading this poem
I would have long gone from this city
You will no longer hear my longings as if they were knife wounds
Nor will the phones ring in the middle of the night

I will leave you to yourself and me to an insane asylum and leave this city
After all, after all, I couldn't reach you
After all, I couldn't reach the corners of your lips
For some reason, all the dead-end streets became my address
And for some reason, you turned all the red lights on me

No matter what I did or what I tried, I could never be of any use to you
So I'm getting out of your life
So I'm leaving you to yourself

Now my compass is longing, my clock is loneliness
And the calendars show me your absence
What can you do? It is necessary on your way
Maybe after this, maybe after you
This rebellious heart will become a man
It will learn its lesson from this love
It will never again row in seas too big for it

Who knows what dream you will be in
You, the heir of fairy tales, in a dream
You, the pirate heart in ambush
I will be on the roads
And I will forget you

At this time tomorrow I will be on the roads
Who knows what dream you will be in
The heir of fairy tales, in a dream
And of course that pirate heart will still be in ambush

Yet, yet you will not be able to hear my voice for the first time
The complaints will be ownerless, the questions will be unanswered
Maybe for the first time my absence will gnaw at you
An unfamiliar fear will fill you
And for the first time, you will come face to face with yourself

What happened, what is happening, what will happen

Then one eye will be blind
One ear will be deaf, one leg will be broken
One arm will be cut off, you will fall to the roads
In other words, completely incomplete, completely insufficient

All the walls will collapse on you
Maybe for the first time, saying "I have been forgotten"
Your heart will ache
And you, and you, as you are reading this poem
Our separation will have long begun

Perhaps your only consolation, perhaps your last consolation
Will be this last poem I have written for you
Don't forget
All cities sleep, Istanbul does not sleep
And one day, all your lovers will forget you
But this poet's heart will never forget