Текст и перевод песни Ali - Tolérance zéro

Tolérance zéro

خوب من اضطراب کافی نیست
جسدم را برایت آوردم
هی بریدی سکوت باریدم
بخیه کردی و طاقت آوردم
در تنم زخم و نخ فراوان است
سر هر نخ برای پرواز است
تا برقصاندم برقصم من
او خداوند خیمه شب باز است
از تبار خروش و طغیان بود
رشته آتشفشان بر موهاش
چشمهایش عصاره خورشید
زیر رنگین کمان ِ ابروهاش
با صدایش ترانه هایم را
یک به یک روبراه می کردم
مرده دست پاچه ای بودم
تا به چشمش نگاه می کردم
بدنش را چگونه باید گفت
ساده نیست آنچه درسرم دارم
من که در وصف یک سرانگشتش
یک لغت نامه واژه کم دارم
زندگی اتفاق خوبی بود،
آخرش با نگاه بهتر شد
چشمهایت همیشه یادم هست
هر نگاهی به مرگ منجر شد
چشمهایت عقیق ِ اصل یمن
گونه ها قاچ سیب لبنانی
تو بخندی شکسته خواهدشد،
قیمت پسته های کرمانی
نرم ِ رویاست جنس حلقومت
حافظ ازوصف خسته خواهدشد
وا کن از دکمه دکمه ها بدنت
چشم شیراز بسته خواهدشد
سرو خوش قامت تراشیده
شاخه هایت کجاست پربزنم؟
حیف ازآن ساقه پا که با بوسه
زخم ِ محکم تر از تبر بزنم
ازکدامین جهان سفرکردی؟
نسبت ازکجای منظومه است؟
که به هردانه دانه سلولت
جای یک جای دوووووور معلوم است
مردم از دین خروج می کردند
تا تو سمت گنــاه می رفتی
شهر بی آبرو به هم می ریخت
در خیابان که راه می رفتی
زندگی کردمت بهانه ی من
غیرتو هرچه زنده را کشتم
چندسال است روزگار منی
مثل سیگار لای انگشتم
دور تا دورم ابرمشکوکی است
جبهه های هوای تنهایی
فصل فصلم هجوم آبان هاست
تف به جغرافیای تنهایی
مثل دوران خاله بازی بود
مثل یک مرد ِ مرده خوانده شدم
ای خدای تمام شیطان ها
از بهشتی بزرگ رانده شدم
تو در ابعاد من جوانه زدی
عکس من، قاب بودنت بودم
تو به فکر خیانتت بودی
من به فکرسرودنت بودم
چشم خودرا به دست خود بستم
تا عذاب سبک تری باشی
تا در اندوه رفتنت باشم
تو در آغوش دیگری باشی
دختر کوچه های تابستان
طعم شیرین و داغ خردادی
من خداوندِ بیستون بودم
تو به فکر کدام فرهادی؟
چشم هایت کجای تقویمند ؟
از چه فصلی شروع خواهی کرد؟
واژه واژه غروب زاییدم
ازچه صبحی طلوع خواهی کرد ؟
تو نباشی تمام این دنیا
مملو از مردهای بیمار است
تو نبودی اذیتم کردند
زندگی سخت کودک آزار است
خانه ام را مچاله ات کردم
جای خالیت روی تختم ماند
حسرت سیب های ممنوعه
روی هرشاخه درختم ماند
هر دو از کاروان ِ آواریم
هردو تا از تبار شک، یا نه؟
ما به فریاد هم قسم خوردیم
هردو تا درد مشترک ،یا نه؟
گیرم از چنگ جان به در ببری...
گیرم از تن فرار خواهی کرد...
عقل من هم فدای چشمهایت
با جنــــــونم چکار خواهی کرد؟
سی و یک روز درد در به دری
سی و یک هفته خودکشی کردن
سی و یک ماه خسته ام کردی ...
سی و یک سال طاقت آوردن
در تکاپــــوی بودنت بودم
زخم های همیشه ام بودی
بت سنگین ـ سنگ در هر دست
دشمن سخت شیشه ام بودی
می روی نم نم و جهانم را
ساکت و سوت و کورخواهی کرد
لهجه کفش هات ملتهبند
بی شک از من عبورخواهی کرد
در همین روزهای بارانی
یک نفرخیره خیره میمیرد
تو بدی کردی و کسی با عشق
ازخودش انتقام میگیرد
خبرم را تو ناشنیده بگیر
بدنت را به زنده ها بسپار
کودکت هم مرید چشمت شد
نام من را بروی او بگذار
بعدمرگم ،سری به خانه بزن
زندگی تر کنی حضورم را
تا بیایی شماره خواهم کرد
ردپاهای دور گورم را
آخرم را شنیده ای اما ...
در دلت هیچ التهابی نیست
باتو مرگ و بدون تو مرگ است
عشق را هیچ انتخابـی نیست

Zero Tolerance

As if my anxiety wasn't enough,
I brought you my body.
You kept cutting, I kept pouring silence.
You stitched me up, I endured it.
My body is full of wounds and stitches,
Each stitch is yearning to fly away.
So that I may dance and twirl.
She is the god of the open tent.
She was a burden of roar and rebellion,
A string of volcano on her hair.
Her eyes, the essence of the sun,
Under the rainbow of her eyebrows.
With her voice, my songs,
One by one, I would set them right.
I was a panicked corpse,
As I looked into her eyes.
How can I describe her body?
What's on my mind is not simple.
Even to describe one of her fingertips,
A dictionary falls short of words.
Life was a good thing,
It got even better with your gaze.
Your eyes are always on my mind,
Every look resulted in my death.
Your eyes are pure Yemeni agate,
Your cheeks, slices of Lebanese apple.
If you smile, it will shatter,
The price of Kermani pistachios.
Your throat is soft as a dream,
Hafez would be tired of describing it.
Unbutton your body button by button,
The eyes of Shiraz will close.
Your well-shaped cypress figure,
Where are your branches for me to fly to?
What a shame for those legs that I, with a kiss,
Will inflict a wound stronger than an axe.
From which world have you travelled?
Where in the solar system do you belong?
That in each and every one of your cells,
There is a far, far away place.
People were abandoning their faith,
As you walked towards sin.
The shameless city would fall apart,
As you walked down the street.
I made you my excuse for living,
Out of jealousy, I killed every living thing.
For years you've been my world,
Like a cigarette between my fingers.
All around me is a cloud of suspicion,
The fronts of lonely air.
Every season is an onslaught of Novembers,
Damn the geography of loneliness.
It was like playing house,
Like a dead man I was declared.
Oh God of all devils,
I was banished from a great paradise.
You sprouted in my dimensions,
My image, I was your frame.
You were thinking of your betrayal,
I was thinking of your hymn.
I blinded myself,
To make your torment lighter.
To be in the sorrow of your leaving,
While you're in another's arms.
Girl of summer streets,
Sweet and hot taste of June.
I was the god of Behistun,
Which Farhad were you thinking of?
Where on the calendar are your eyes?
From what season will you begin?
Word by word, I gave birth to sunset,
From what dawn will you rise?
Without you, this whole world,
Is full of sick men.
You weren't there, they hurt me,
Life is hard, a child abuser.
I crumpled my house for you,
Your absence remained on my bed.
The longing for forbidden apples,
Remained on every branch of my tree.
We are both from the caravan of desolation,
Both from the lineage of doubt, are we not?
We swore to each other's cries,
Both until a common pain, are we not?
Even if you escape from the clutches of life...
Even if you escape from your body...
My mind is also a sacrifice to your eyes,
What will you do with my madness?
Thirty-one days of pain and uncertainty,
Thirty-one weeks of suicide,
You've exhausted me for thirty-one months...
Thirty-one years of endurance.
I was in pursuit of your being,
You were my eternal wounds.
A heavy idol of stone in each hand,
You were the tough enemy of my glass.
You're leaving slowly and my world,
You will make silent and desolate.
The accent of your shoes is restless,
You will surely pass me by.
On these rainy days,
Someone will stare and die.
You did wrong and someone, with love,
Will take revenge on themselves.
Ignore my news,
Entrust your body to the living.
Your child also became a disciple of your eyes,
Put my name on him.
After my death, visit the house,
To make my presence greener.
I will count until you arrive,
The distant footprints around my grave.
You've heard my end, but...
There is no inflammation in your heart.
With you, it's death, and without you, it's death.
Love has no choice.