Текст и перевод песни Alireza Ghorbani - Khane Abi

Khane Abi

خانه ام آبی ست
دیوار روبرو تاریک و پشت سرم آبی
هر صبح وقتی یک چشم باز میکنم
و چشم دیگرم در بالش خاکستری زیر سرم فرو رفته است
تنها تا فرصت طلوع خورشید رد قلم هایت را بر دیوار رو به رو میبینم
انگار با جزر و مد دریا روزهایی که دیوار آبی را رنگ میزدی زنده میشود
سر برمی گردانی
صورتت پر از نقطه های آبی و لبخند گوشه ی لبانت سرد است
وسط تابستان نزدیک غروب اتاق آبی خالی
من رو به پنجره مقابل باد نشسته بودم
تصویری خام از حضورت آنی بود و آن دیگر نبود
گفتی نرفته ها را باید رفت
خندیدمو با خود گفتم کدام نرفته ها
خواستم بگویم من که با تو تمام بودنم را رفته ام
اما نگفتم
گفتی آخر در سکوتت حل میشوم
تنها میروم تنها میشوم
ما که تنها نبودیم
تو بودی من دیوار آبی
اما نگفتم
قلمویی که به دست داشتی چالاک به دیوار کشیدی
خورده های رنگ به صورتت پاشید
بلند خندیدی گفتی
نگاه کن مثل همین رنگ ها به دیوار پاشیده میشوم
باز هیچ نگفتم تنها نگاهت کردم
تو مرا از بر بودی
گفتی فرصت گفتن کم است و فرصت دیدن در خیال تا ابد
قلمو از حرکت ماند
رنگ آبی از دیوار سرازیر شد
چشمانت میدوید و رد رنگ را دنبال میکرد
مثل من که رد چشمانت را روز ها دویده بودم
ستاره ها روشن میشدن غروب طی میشد
رنگ زدن دیوار تمام میشد و
تو در من شروع میشدی
تو در من شروع میشدی و در خودت تمام
هر دو خسته بودیم از پنجره دریا را دیدی
چشمانت را بستی و پا به قاب در گذاشتی
دلم تکانی خورد که نگذارم بروی
اما هیچ نگفتم باز
گویی مرده بودم
هجده سال است که مرده ام
من مرده ام
دریا مرده است
آسمان مرده
قاب در پوسیده و مرده
پلک هایم مرده
دیوار اما هنوز آبیست
آبی ژرف که تو را با خود برد
بغض از زیر دستانت گلویم را میفشارد
سکوت بر لب دوخته ام
می اندیشم به حرف هایم که ناگفته ماند در خیال تا ابد
چشمم را میبندم
بالش خاکستری سرد است و خیس است و آبی

Khane Abi

My house is blue
The wall in front is dark and behind me is blue
Every morning when I open one eye
And my other eye is sunk into the gray pillow beneath my head
Only until the sunrise I can see the trail of your pens on the wall opposite
As if with the ebb and flow of the sea the days you painted the blue wall come alive
You turn your head
Your face is full of blue dots and the smile on the corner of your lips is cold
In the middle of summer, near sunset, the blue room is empty
I was sitting facing the window facing the wind
A raw image of your presence was there for a moment and then it was gone
You said you had to leave the unvisited
I laughed and said to myself, which unvisited
I wanted to say that I have already left with you all my being
But I didn't
You said that in the end I will dissolve in your silence
I will go alone, I will be alone
We were not alone
There was me, you, and the blue wall
But I didn't say it
The brush in your hand briskly stroked the wall
Flecks of paint splashed on your face
You laughed aloud and said
Look, like these same colors, I am splashed on the wall
Again I said nothing, I only looked at you
You had memorized me
You said that there was little time to speak, but the time to see in imagination is eternal
The brush stopped moving
Blue paint poured down the wall
Your eyes darted around, following the trail of paint
Like I had followed the trail of your eyes for days
The stars were coming out, the sunset was fading
The painting of the wall was finishing and
You were beginning in me
You were beginning in me and ending in yourself
We were both tired, we saw the sea from the window
You closed your eyes and stepped into the frame of the door
My heart jumped to stop you from leaving
But I said nothing again
As if I were dead
I have been dead for eighteen years
I am dead
The sea is dead
The sky is dead
The doorframe is rotten and dead
My eyelids are dead
But the wall is still blue
A deep blue that carried you away
A lump forms in my throat from under your hands
I have sewn silence onto my lips
I think of the things I left unsaid in eternal imagination
I close my eyes
The gray pillow is cold and wet and blue