Текст и перевод песни Alkinoos Ioannidis - Patrida

Patrida

Λοιπóν, αγρίεψε ο κóσμος σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολóς
Πóτε πóτε γελάμε, πóτε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρóς

Μα óταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω óτι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά, ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοικτά

Είδα τον πóλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη απó μέσα, απ′ τους πιο πατριώτες
Να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με τ' óπλο στο στóμα
Τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή

Κάτω απó ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανó σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ

Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν...

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ′ τη Σμύρνη
στη Δράμα πρóσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος, Κύπριος φυγάς στο μαύρο τóτε Λονδίνο
στα είκοσι επτά του στα δύο τον κóψανε οι Ναζί

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βóμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πóλης
είδα τα χέρια, τα πóδια πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρóμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πóλη που απ' την ανάγκη κρατιέται
ένας λαóς ρημαγμένος μετάλλια ντóπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ′ την Ομóνοια
να πετάν δακρυγóνα στο πυροσβεστικó
Στο παράθυρο εικóνισμα, άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακó

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη Γραμμή
για μια πóρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμóς με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δε θέλω ο εαυτóς μου να ′ναι τóπος δικóς μου
ξέρω πως óλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη η γη
Δε με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελóς μου
ούτε το τέλος του κóσμου, με τρομάζεις εσύ

Με τρομάζεις ακóμα, οπαδέ της ομάδας
του κóμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού, ρασοφóρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο

Προσεύχεσαι και σκοτώνεις, τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φóβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο κι óχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω

Homeland

So, the world's gone wild, like a boiling cauldron
like blood dripping down, like sweat, blurry and cold
Sometimes we laugh, sometimes we just stare
and in our laughter, the weather seems to turn sweet

But when I watch the news running at night
I know they have no news to tell me
I was in the fire, I was the fire
I saw the end with my eyes wide open

I saw war face to face, tribe and race
betrayed from within, by the most patriotic
They hold my mother captive with a gun in her mouth
Their children decorate the Parliament today

Under a table, I remember it like it was yesterday
with a cup of grapes during the bombing
I saw a thousand parachutes in the sky like stains
My father was telling me not to be afraid

Look how beautifully they fall!
How beautifully they fall...

I saw orphaned parents, one grandfather from Smyrna
a refugee in Drama, went to find a Bulgarian bullet
and the other, a Cypriot fugitive in black London back then
at twenty-seven, the Nazis cut him in two

I saw half of Nicosia, sunken Serbia
a ghost in an empty hotel in Belgrade
American bombs and me sleeping
tomorrow we will sing at the square's celebration

I saw pieces of flesh in the rubble of a city
I saw hands, feet thrown on the ground
I saw them running down the street with their children on their shoulders
and me, a tourist with a video camera and a camera

Here in this ugly city that clings to necessity
a ruined people ask for doping medals
Olympics and the country a funeral home
I will apologize for raising you here

I had seen the cops laughing from Omonia
throwing tear gas at the fire department
People like candles at the window, an icon
and the channels turning the lens elsewhere

And I saw uprooted people crossing the Line
for a cheap whore or for casinos and cigars
Our poor faith is confused anyway
Solomos with Armani and an open heart.

I don't want myself to be my own place
I know that if everything looked like me, the earth would be unborn
I am not afraid of the monster, nor of my angel
nor the end of the world, I am afraid of you

You still scare me, fan of the team
dog of the party, dude of the organization
interpreter of God, cassock-wearing guru
a little evzone made up, a lost little scout

You pray and kill, you stammer hymns of rage
you have fear as your homeland, you seek to find parents
you hate the stranger within you and no, I don't understand
I don't know where I stand and where I'm going